زبان و زبان‌شناسی
ترتیب انواع افزوده در فارسی گفتاری معیار؛ پژوهشی پیکره‌بنیاد
نوع مقاله : علمی-پژوهشی
نویسنده
دانش‌آموختۀ دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده
در این پژوهش کاربرد و ترتیب انواع افزوده در بندهای بی‌نشان فارسی گفتاری با استفاده از داده‌های طبیعی بررسی شده است. بر اساس داده‌های پژوهش (1506 بند بی‌نشان) میزان کاربرد افزوده از بقیۀ سازه‌های بند (فاعل و موضوع‌های درونی فعل) بیشتر است و این سازه در همۀ جایگاه‌های بند استفاده می‌شود، هر چند کاربرد آن در جایگاه‌های اول تا چهارم بیشتر است. این رفتار با توجه به ماهیت افزوده به عنوان سازه‌ای توضیحی که اطلاعاتی دربارۀ رویداد و مشارکان آن به دست می‌دهد، رفتاری منطقی است. به‌علاوه، بر اساس تقسیم‌بندی انواع افزوده، مبتنی بر داده‌های پژوهش، پنج افزودۀ توصیفی، زمان، مکان، حالت و مقدار پرکاربردترین افزوده‌ها هستند. افزودۀ زمان در ابتدای بند، قبل یا بعد از فاعل، و افزودۀ توصیفی در میانه بند و در همراهی با موضوع‌های درونی و/یا فعل بند بیشتر به کار می‌رود. با این وجود به نظر نگارنده برای تعیین جایگاه افزوده‌های مکان، زمان و حالت باید پیکره‌های بزرگتر فارسی گفتاری معیار بررسی شود. نتایج این مطالعه برای تحقیقات مختلف از جمله ترتیب سازه‌های فارسی، تفاوت‌های گفتار و نوشتار سودمند است.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
The Order of Different Types of Adjuncts in Standard Spoken Persian; a Corpus-Based Study
نویسنده [English]
- Maryam Ramezankhani
PhD of Linguistics, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
چکیده [English]
Adjunct is an optional or secondary element used in a sentence to provide excess information about the action, participants, time, place, etc. The present paper studied the application and order of different types of adjuncts in the standard spoken Persian. Using corpus-based methods, the study showed that the usage of adjuncts is more than that of other main constituents (i.e. subject, verb, internal arguments), and it is used in all places of clause. Additionally, the types of descriptive, time, place, manner and quantity are the most used adjuncts in the standard spoken Persian with adjunct of time applied mostly at the beginning of the clause and around subject, and the descriptive one used dominantly in the middle of the clause and alongside verb and internal arguments. Accordingly, based on the type of adjuncts their places in clause, it can be concluded that expressing the time of an action for Persian speaker is the foremost priority in the spoken variety. The results can be useful to studies exploring word order in Persian language, differences of spoken and written varieties, and discourse analysis.
کلیدواژه‌ها [English]
- adjunct
- order of adjuncts
- types of adjuncts
- standard spoken Persian
- spoken Persian
)