جانداری و بی‌جانی در گویش‌های ایرانی

کلباسی, ایران

جانداری و بی‌جانی در گویش‌های ایرانی

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسنده

ایران کلباسی

استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

چکیده

زبانها ویژگی‌های مصادیق جهان بیرون را به نحو متفاوتی در خود منعکس می‌کنند؛ برای مثال، مقولة شخص، شمار، زمان و نمود فعل[1] یا حالت[2] و جنس اسم[3] در زبان‌های مختلف به صورت‌های متفاوت بیان می‌شود. یکی دیگر از این مقولات، ویژگی جانداری[4] است که زبان‌ها توجه کمتری به بیان آن دارند. این خصوصیت در تعدادی از گویش‌های ایرانی وجود دارد که موضوع بحث این مقاله است.

[1] aspect

[2] case

[3] gender

[4] animate

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Animate and Inanimate in Iranian Dialects

نویسنده [English]

Iran Kalbassi

چکیده [English]

Languages express the outside world's meanings in different ways. For example the features of person, number, tense and aspect or case and gender are expressed differently in different languages. Another category is the meaning of animation which is rarely manifested in many languages. But this important feature has been expressed in a number of Iranian dialects, which is the subject of this article.