%0 Journal Article %T جانداری و بی‌جانی در گویش‌های ایرانی %J زبان و زبان‌شناسی %I انجمن زبان شناسی ایران %Z 23223847 %A کلباسی, ایران %D 2006 %\ 11/22/2006 %V 2 %N 4 %P 157-162 %! جانداری و بی‌جانی در گویش‌های ایرانی %K گویش %K زبان %K جانداری %K بی‌جانی %R %X زبانها ویژگی‌های مصادیق جهان بیرون را به نحو متفاوتی در خود منعکس می‌کنند؛ برای مثال، مقولة شخص، شمار، زمان و نمود فعل[1] یا حالت[2] و جنس اسم[3] در زبان‌های مختلف به صورت‌های متفاوت بیان می‌شود. یکی دیگر از این مقولات، ویژگی جانداری[4] است که زبان‌ها توجه کمتری به بیان آن دارند. این خصوصیت در تعدادی از گویش‌های ایرانی وجود دارد که موضوع بحث این مقاله است. [1] aspect [2] case [3] gender [4] animate %U https://lsi-linguistics.ihcs.ac.ir/article_1632_270c3670052354162f5261322c51a416.pdf