زبان و زبان‌شناسی

بررسی ارتباط گواه‌نمایی زبانی با شخصیت‌پردازی در فیلم‌نامه: با استناد به فیلم‌نامه جدایی نادر از سیمین

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یاسوج

2 دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

گواه‌نمایی که در مطالعات جدید دو کارکرد اصلی معرفی منبع خبر و تأثیر گوینده بر مخاطب را در تحلیل‌های زبانی دربرمی‌گیرد، در تعریف اولیه تنها مشتمل بر رمزگذاری ساختارهای زبانی برای معرفی منبع خبر است (آیخنوالد، 2004: 3). با این‌که زبان فارسی دارای گواه‌نمایی دستوری نیست اما همچون بسیاری از زبان‌های دنیا مفهوم گواه‌نمایی را به‌واسطۀ ساختارهای دیگر زبانی بروز می‌دهد. ‌ازاین‌رو می‌توان آن را از عوامل متنی و گفتمانی مهم درنظر ‌گرفت. هدف این پژوهش بررسی و تحلیل ساختارهای گواه‌نمای فیلم فارسی است. در این راستا الگوهای گواه نمایی 56 بخش گفتاری از فیلم نامه با الگوهای ساختاری گواه نما در زبان فارسی مقایسه گردیدو نتایج پژوهش حاکی از این است که در گفتمان فیلم، انواع گواه‌نمای مستقیم (دیداری) و غیرمستقیم (استنباطی، استدلالی، حدس و گمان و گزارش) در قالب ساختارهای متنوع زبانی مانند ویژگی‌های فعل، واژه‌ها، نشانگرها، عبارات اضافی و ساختارهای وجه‌نما بروز می‌یابد. بررسی کمی و کیفی گواه‌نماهای زبانی فیلم‌نامه، اطلاعات مهمی در مورد شخصیت بازیگران به مخاطبان منتقل می‌کند. در نتیجه بررسی گواه‌نماهای زبانی در نقد انواع فیلم‌نامه‌ها می‌تواند در بازیابی بهینۀ هدف فیلم و انگیزۀ فیلم‌نامه‌نویس در شخصیت‌پردازی بازیگران، سهم بسزایی داشته باشد

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The study of the relationship between linguistic evidential structures and characterization in the Persian discourse of the movie “Separation”

نویسندگان [English]

  • Arezoo Omidvari 1
  • Arsalan Golfam 2

1

2

چکیده [English]

In recent studies, evidentiality is a linguistic term which specifies the source of information and speaker`s attitude toward her/his statement and impact on audience. Aikhenvald (2004:3) defines evidentiality as a linguistic category whose primary meaning is source of information. Although there isn`t any grammatical evidential in Persian, this language has some linguistic items which fulfill the evidential function in addition to their first roles in language .Thus, evidentiality can be considered as an important discourse and textual elements. In this research, evidential structures were examined in the Persian discourse of the Oscar winning movie “Separation”. The results showed some direct evidential (visual) and indirect evidential (non-visual, inference, assumption, hearsay and quotation) in the form of impersonal passive forms, modal expressions, tense- aspect features, reports and quotations and sensory and perception verbs. The study of quality and quantity of movie`s evidentials, reveals important information about the movie characters. Therefore, the study of linguistic evidential plays an important role in understanding the purpose and motivation of the screenwriter for characterization in a movie.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Evidentiality
  • Movie Discourse
  • Characterization
  • Separation

فایل پی دی اف را دریافت نمایید

اسلین، مارتین (1391). نمایش چیست. ترجمۀ شیرین تعاونی، تهران: نشر نیلوفر.
امیدواری، آرزو (1392). بررسی گواه‌نمایی در زبان فارسی: رویکردی ساختاری- معنایی. رساله دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران.
فرهادی، اصغر (1393). هفت فیلم‌نامه از اصغر فرهادی. تهران: نشر چشمه.
فیلد، سید (1385). چگونه فیلم‌نامه بنویسیم. ترجمۀ عباس اکبری، تهران: نشر نیلوفر.
ماهوتیان، شهرزاد (1383). دستور زبان فارسی از دیدگاه رده‌شناسی. ترجمۀ مهدی سمایی، تهران: نشر مرکز.
 
Aikhenvald, A. Y. (2004). Evidentiality. New York: Oxford University Press..
Bashir, E. (2007). “Evidentiality in South Asian Languages”. Proceedings of the LFG06 Conference, Konstanz University. Stanford: CSLI Publications, 30-50.
Boas, F. (1911). “Introduction”. In F. Boas (ed.), Handbook of American Indian Languages. Part 1, Washington D.C.: Smithsonian Institution. Bureau of American Ethnology Bulletin 40, 5-83.
Chafe, W. L. and Nichols, J. (1986). Evidentiality: The Linguistic Coding of Epistemology. Norwood, NJ: Ablex.
Friedman, V. A. (2003). “Evidentiality in the Balkans with special attention to Macedonian and Albanian”. In Aikhenvald, A.Y. and Dixon (eds), Studies in Evidentiality. Amsterdam: John Benjamins, 189-218.
Halliday, M. A. K. (2004). An Introduction to Functional Grammar. 3rd edition, London: Arnold.
Hardman, M. J. (1986). “Data-source marking in the Jaqi languages”. In Chafe and Nichols (eds.), Evidentiality: The Linguistic Coding of Epistemology. New York: Ablex, 113-36.
Jakobson, R. (1957). Shifters, Verbal Categories and the Russian verbs. Cambridge: Harvard University.
Lazard, G. (2001). “On the grammaticalization of evidentiality”. In Journal of Pragmatics 33. 358-68.
Ljung, M. (2011). Swearing: A Cross-Cultural Linguistic Study. Hampshire: Palgrave Macmillan.
Lyons, J. (1977). Semantics. Cambridge: Cambridge University Press.
Palmer, F. R. (1986). Mood and Modality. Cambridge: Cambridge University Press.
Paul, L. (1998). Zazaki, Grammatik und Versuch einer Dialektologie. Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag.
Plungian, V. A. (2001). “The place of evidentiality within the universal grammatical Space”. In Journal of Pragmatics 33. 349-58.
Saeed, J. (2009). Semantics. 3rd revised edition. Oxford: Wiley-Blackwell.
Utas, Bo. (2000). “Traces of evidentiality in classical new Persian”. In Johanson, L. and Utas (eds). Evidentials. Turkic, Iranian and Neighbouring Languages. Berlin: Mouton de Gruyter, 259-273.
Willett,T. (1988). “A Cross-linguistic Survey of the grammaticization of evidentiality”. In Studies in Languages 12. 51-97.
زبان و زبان‌شناسی
دوره 11، شماره 21 - شماره پیاپی 21
خرداد 1394
صفحه 1-23