زبان فارسی به مثابه زبانی هسته آغازین

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسنده

گروه انگلیسی، دانشگاه اصفهان

چکیده

اگر چه بیشتر گروههای نحوی زبان فارسی، همجون گروه اسمی (NP)، گروه صفتی (AP) و گروه قیدی با حرف اضافه (PP) ساختار هسته آغازین تلقی گشته اند و بر این مبنا تحلیل شده اند، با این حال اکثر دستوریان و زبان شناسان بر مبنای توالی عناصر سازندة جمله که ساخت فاعل- مفعول- فعل یا (SOV) را ارائه می دهند، این زبان را اساساً زبانی هسته پایانی تصور نموده اند، در این مقاله، نویسنده با استناد به این واقعیت که اکثر گروههای بیشینه زبان فارسی (XPs) هسته آغازین اند، این طور استدلال می کند که اگر بتوان تحلیلی برای گروههای فعلی ارائه نمود که مزیتی معنی دار برای توالی SOV نسبت به SVO قائل نشود، می توان زبان فارسی را اساساً به مثابه زبانی هسته آغازین تحلیل نمود. نویسنده با استناد به شواهدی همچون تولید جمله های مکمل (CPs) پس از فعل متعدی، جای دهی ضمائر مرخم (Clitics) و جایگاه قید نسبت به هستة گروه فعلی و مکمل آن، در کنار وقوع همزمان توالی (OV) و (VO) به این نتیجه می رسد که در یک تحلیل نحوی نه تنها فرض ساخت زیر بنایی (SOV) برای فارسی توجیه نظری ندارد بلکه فرض SVO برای این زبان، زیر ساخت فارسی را بهتر تحلیل می کند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Persian is a Head-Initial Language

نویسنده [English]

  • Ahmad Moinzadeh
چکیده [English]

Although the majority of Persian maximal projections (XPs) such as Noun Phrases (NP/DPs), Adjectival Phrases (APs) and Prepositional Phrases (PPs) are head-initial, many grammarians and linguists have considered this language head-final just because of the word order of the sentence which is mostly SOV.  This paper, focusing on the head initial structure of the majority of XPs in Persian argues for the head-initial analysis for this language based on the following three observations: first, post-verbal generation of CP-complements; second, placement of clitics and third, positioning of adverb relative to the V°, head of VP and its complement.  These observations in addition to the dual occurrence of OV and VO structure in Persian sentences conclude that supposing the head-final analysis for Persian does not illustrate the underlying structure of this language and proposes a head-initial analysis for Persian.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Head-initial
  • Syntax
  • Maximal Projections
  • Verb Phrase
  • Underlying Structure

اصل مقاله

به فایل پی دی اف مراجعه شود.

مراجع

مشکوة الدینی، مهدی. (1376). " جایگاه هسته در گروهها و جمله های پیرو فارسی". مقاله ارائه شده در چهارمین کنفرانس زبانشناسی، تهران: دانشگاه علامه طباطبائی.
 
Chomsky, N. (1965). Aspects of the Theory of Syntax. Cambridge, Mass: MIT Press.
 
Greenberg, J.H. (ed.). (1963). Universals of Language. Second Edition. Cambridge,
Mass: MIT Press.
 
Kayne, R. (1994). The Antisymmetry of Syntax. Cambridge, Mass: MIT Press.
 
Marashi, M. (1970). "The Persian Verb: A Partial Description for Pedagogical Purposes".
Ph.D. dissertation. The University of Texas at Austin.
 
Moinzadeh, A. (2001). "An Antisymmetric, Minimalist Approach to Persian Phrase
Structure". Ph.D. dissertation. The University of Ottawa.
 
Moinzadeh, A. (2005). "A New Approach to the Ezafe Phrase in Persian". In Cahiers Linguistiques d'Ottawa, Vol. 33, pp. 43-64.
 
Vennemann, T. (1972). "Analogy in Generative Grammar, the Origin of Word Order". In
L. Heilmann (ed.) Proceedings of the Eleventh International Congress of
Linguistics. 2 Volumes (Bologna:II Mulino)

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار