نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسنده

• امید بهبهانی

پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

چکیده

گفتارِ حاضر نتیجۀ تأملی بر دو متن، از متن‌های مانوی به زبان‌های پارسی میانه و پهلوی اشکانی (پارتی)[1] است. متنِ نخست به زبانِ پارسی میانه، تمثیلی دربارۀ گناهِ مویه ‌و زاری، و آزاری است که دراثرِ آن به روحِ مرده می‌رسد. متن دوم به زبانِ پارتی، و دربارۀ رویدادی در یکی از سفرهای مانی است.  این متن که در گروه‌بندیِ متن‌های تاریخی قرار دارد، به‌نوعی با متنِ تمثیلیِ نخستین درارتباط است و ظاهراً شخصیت‌های واحدی در این دو متنِ متفاوت مطرح می‌شوند. به‌این‌ترتیب، این متن‌ها به‌گونه‌ای یک‌دیگر را کامل می‌کنند. در این گفتار، ضمنِ بررسیِ زبان‌شناختیِ دو متن، به بررسی ریشه‌های فرهنگیِ آیینِ سوگواری در مانویت نیز پرداخته می‌شود.



[1]. در این مقاله نامِ پارتی را، که کوتاه‌تر است، برای زبانِ پهلوی اشکانی به‌کار برده‌ام.

کلیدواژه‌ها

• تمثیل
• مانویت
• متن‌های پارسی میانه و پارتی
• گناهِ مویه ‌و زاری
• سوگواری آیینی

عنوان مقاله [English]

A Manichaean parable on the sinfulness of mourning

نویسنده [English]

• Omid Behbahani

چکیده [English]

This essay is a comparative study of two Manichaean texts in Middle Persian and Parthian languages.  The Middle Persian text is a parable on the sinfulness of mourning and the harm it will inflict on the soul of the recently deceased. The Parthian one is about an incident in one of Mani's travels. This text, which has been categorized as an historical text somehow coincides with the first text and, apparently, the same characters are involved in both of them. In fact, these two texts complete each other. In this article, along with a linguistic study of the texts, the cultural roots of the "sin of wailing" in the Manichaean religion are examined.

کلیدواژه‌ها [English]

• parable
• Manichaeism
• Middle Persian and Parthian texts
• sin of mourning
• ritual mourning