پیشینة درمانگری در سنّت هند و اروپایی، ژرمنی و ایرانی بر اساس شواهد زبان شناختی و اساطیری

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسنده

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، تهران

چکیده

این مقاله به بررسی تاریخچة درمانگری در طب هند و اروپایی، ژرمنی و ایرانی بر اساس شواهد زبان‌شناختی و اساطیری می‌پردازد. آدالبرت کوهن دانشمند آلمانی دربارة طب سنتی ژرمنی و بر اساس کتاب مرزه‌برگ ژرمنی و مقایسة آن با هندی ودایی (آتهاروودا) دربارة به‌کارگیری طلسم برای مداوای بسیاری از بیماریها مقالة مفصلی عرضه کرد. او بیشتر بیماریهای مداوا شده با طلسم و جادو را  بیماریهای حیوانات می‌دانست. ضمناً پی برد که آنها تعداد بیماریها را به صورت ارقامی با یکان و دهگان یکسان می‌شماردند؛ مثلاً 55، 77، 99 و ... همچنین علت بیماریها را حلول روح شر در بدن شخص بیمار می‌پنداشتند. سه دانشمند دربارة طب هند و اروپایی مقاله نوشته‌اند: بنونیست، یان پوول و دومزیل.
طبق نظریة بنونیست بر اساس شواهد زبان‌شناختی در دورانی بسیار قدیم هند و اروپاییان دارای مهارتهایی برای درمان بیماریها بودند و این سنت درمانگری برای شخصِ درمانگر، توانایی به همراه می‌آورد. پوول اعتقاد دارد طب هند و اروپایی بیشتر یک پدیدة اجتماعی، دینی و اسطوره‌ای بوده تا یک واقعة علمی و برای بازسازی آن دوران از اساطیر ودایی بهره می‌جوید. رسالة دومزیل بر اساس خویشکاریهای سه‌گانة سنت هند و اروپایی است. دربارة طب در ایران باستان در ادبیات پهلوی و سنت فلسفی -  اخلاقی ایرانی به طور مشروح صحبت شده است. در ایران باستان، سلامت در نتیجة اعتدال امزاج چهارگانه در بدن و بیماری بر  اثر به هم خوردن این اعتدال به وجود می‌آید. در اوستا سه نوع راه درمان عرضه شده است: 1- با کارد ، 2- با گیاهان دارویی و 3- با کلام جادویی (مانتره).
در زادسپرم و بندهشن نیز به طور مفصل دربارة سلامت مزدیسنان و چگونگی تأیید پزشک برای درمانگری بحث شده است. همچنین آناتومی بدن در این آثار تشریح می‌شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

An Indo-European, German and Iranian Healing Tradition on the basis of Linguistic and Mythological Evidences

نویسنده [English]

  • Parisa Derakhshan Moghaddam
چکیده [English]

This paper studies the history of healing tradition in Indo- European, German and Iranian Medicine on the basis of Mythology and Linguistics. Three different scientists have written article due to this point of view.
According to Benvéniste Indo-Europeans were able to heal the diseases and the healer had a great power. Puhvel claims that indo – European medicine was more a social, religious and mythological Phenomenon and was not considered as a science.
Dumézil's observation that Indo-European medicine functions in the third estate and paradigmatically consists of three parts provides a theoretical framework for deeper analysis of individual systems of healing in Indo-European cultures.

اصل مقاله

به فایل پی دی اف مراجعه شود.

مراجع

-   ایونس، ورونیکا؛ شناخت اساطیر هند؛ ترجمه باجلان فرخی؛ تهران: اساطیر، 1373.
-   شایگان، داریوش؛ ادیان و مکتبهای فلسفی هند؛ تهران: امیرکبیر، 1375.
-   Benvéniste, Emile; “La doctrine médicale des Indo-Européen”, Revue de l’histoire des religions, 130 (1945) 5-12.
-   Dumezil Georges, “La médecine et les trois fonctions”, Magazine littéraire, 229 (1986), 36-39.
-   Forrest, E. Clements, Primitive Concepts of Disease (Berkeley, University of California Press, 1932), and Henry E. Sigerist, A History of Medicine, Vol. 1 : Primitive and Archaic Medicine; New York : Oxford University Press, 1951.
-   Gignoux, Philippe, “Health & Medicine in Ancient Iran”, in: SOAS.
-   Kuhn, Adalbert “Indische und germanische Segensspruche”, Zeistschrift fur Vergleichende Sprachforschung, vol. 13 (1864), 49-74, 113-157). Hereafter: IGS.
-   Zysk, K.G. Religious healing in the Veda. With translations and annotations of medical hymns from the Rgveda and the Atharvaveda and renderings from the corresponding ritual texts; Philadelphia: The American Philosophical Society, 1985. [Transactions of the American Philosophical Society, 75.7], 72-73. Hereafter: RHV.
-   Zysk, K.G, Reflections on an Indo-European Healing Tradition, In Perspectives on Indo-European Language, Culture and Religion (1992) 321-337.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار