آرلاتو، آنتونی (۱۳۸۴). درآمدی بر زبانشناسی تاریخی. ترجمهٔ یحیی مدرسی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.#آموزگار، ژاله و احمد تفضلی (۱۳۷۵). زبان پهلوی: ادبیات و دستور آن. تهران: معین.#آهنگر، عباسعلی و ابراهیم مرادی (1395). «بررسی معنایی پسوند-ه در زبان فارسی». زبانشناسی و گویشهای خراسان. دانشگاه فردوسی مشهد، س8، ش15، 1-26.#آیتی، حاج شیخ محمدحسین (1371). بهارستان در تاریخ و تراجم رجال قائنات و قهستان، مشهد: دانشگاه فردوسی.#ابن حوقل النصیبی، ابیالقاسم (1345). صورة الارض، بیروت: منشورات دارالمکتبة الحیاة.#ابن خردادبه (1370). المسالک و الممالک. ترجمه حسین قره چانلو از روی متن تصحیح شده دخویه، ناشر: مترجم.#ابوالقاسمی، محسن (۱۳۷۴). ریشهشناسی. تهران: ققنوس.#احدیان، محمدمهدی (1388). «بررسی ریشهشناختی دو جاینام در استان همدان (نهاوند و آدراپانا)». پژوهش زبان و ادبیات فارسی. س7، ش15، 159-174.#افشار سیستانی، ایرج (13۹۲). فرهنگ شهرها و استانهای ایران. تهران: سازمان اوقاف و امور خیریه.#افشار سیستانی، ایرج (1382). پژوهشی در نام شهرهای ایران. تهران: روزنه.#انجو شیرازی، میرجمالالدین حسین (۱۳۵۱). فرهنگ جهانگیری. بهاهتمام رحیم عفیفی، دانشگاه فردوسی مشهد.#ایزدی، علیرضا (1395). زبان و گویش جاجرم. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران.#ایوانف، ولادیمیر الکسیویچ (1392). فارسی در گویش بیرجند. تهران: هیرمند.#باستانیراد، حسن و دلآرا حسنمردوخی (1392). «گونهشناسی جاینامها در جغرافیای تاریخی ایران». پژوهشهای تاریخی ایران و اسلام. دانشگاه سیستان و بلوچستان، س7، ش12، 21-50.#برآبادی، سیداحمد و غلامحسین شعیبی (1384). مردم شناسی روستای ماخونیک. تهران: پژوهشگاه میراث فرهنگی.#برهان، محمدحسین بن خلف (۱۳۷۶). برهان قاطع. بهاهتمام محمد معین، تهران: امیرکبیر.#بهرامی، احسان (۱۳۶۹). فرهنگ واژههای اوستا. ج1، تهران: بنیاد نیشابور.#بهنیا، عبدالکریم (۱۳۶۷). قناتسازی و قناتداری. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.#پورداود، ابراهیم (1390). هرمزدنامه. تهران: دنیای کتاب.#ترقیاوغاز، حسنعلی (1381). «نقد کتاب مبانی توپونیمی و نگاهی به توپونیمیهای ایران». مجلۀ زبانشناسی. س17، ش2، 137-145.#جیهانی، ابوالقاسم بن احمد (1374). اشکال العالم. ترجمه علی بن عبدالسلام کاتب، بهکوشش فیروزه منصوری، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.#حافظ ابرو (شهابالدین عبدالله خوافی) (1370). جغرافیای تاریخی خراسان در تاریخ حافظ ابرو. تصحیح و تعلیق غلامرضا ورهرام، تهران: انتشارات مؤسسهٔ اطلاعات.#حیدری، احمد (1391). گزارش مقدماتی بررسی باستانشناسی شهرستان بیرجند. بایگانی میراث فرهنگی (منتشرنشده).#حیدری، احمد (۱۳۹۳). «یادداشتی از گزارش بررسی و شناسایی آثار و مکانهای فرهنگی بخش مرکزی شهرستان بیرجند». گزارش مقدماتی بررسی باستانشناسی بیرجند (مجموعهٔ مقالات برگزیده همایش ملی باستانشناسی ایران؛ دستاوردها، فرصتها، آسیبها) بیرجند: چهار درخت، 105-۱۲۳.#خالقی مطلق، جلال (۱۳۵۶). اساس اشتقاق فارسی. ج ۱، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.#خانیکوف، نیکولای ولادیمیروویچ (1375). سفرنامه خانیکوف. ترجمهٔ اقدس یغمائی، مشهد: مؤسسهٔ چاپ و انتشارات آستان قدس#دادگی، فرنبغ (۱۳۹۵). بندهش. ترجمهٔ مهرداد بهار، تهران: توس.#دهخدا، علیاکبر (۱۳۷۷). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران.#راشد محصل، محمدتقی (۱۳۶۹). «زبانشناسی عملی، بررسی گویش قائن». فرهنگ، ش۶، 299-۳۰۸.#راشد محصل، محمدتقی (۱۳۷۷). «گویش بیرجند». جهان کتاب. ش۶۷ و ۶۸، 1-۲۰.#رضایتی کیشه خاله، محرم و شهناز ملیحیلمر (1395). «بررسی جاینامهای بخش اسالمِ شهرستان تالش». زبانشناسی تطبیقی. س6، ش11، 97-114.#رضایی، جمال (1377). بررسی گویش بیرجند: واجشناسی، دستور. تهران: هیرمند.#رفاهی علمداری، فیروز (1380). مبانی توپونیمی و نگاهی به توپونیمیهای ایران، تهران: سازمان نقشهبرداری کشور.#رفاهی علمداری، فیروز (۱۳۸۴). هیدرونیمهای ایران (پژوهشی در آبنامهای ایران). تهران: سازمان نقشهبرداری کشور.#زندی، بهمن (۱۳۹۷). «مقدمه». مجموعه مقالات نخستین همایش ملی مطالعات نام شناسی ایران. بهکوشش بهمن زندی و فاطمه عظیمی فرد، تهران: نشر نویسه پارسی، 9-۱۲.#سجادی، سیدمهدی (۱۳۹۷). «جاینامشناسی در کردستان و فرضیه ادموندز-مکنزی». مجموعه مقالات نخستین همایش ملی مطالعات نام شناسی ایران. بهکوشش بهمن زندی و فاطمه عظیمی فرد، تهران: نشر نویسه پارسی، 53-۷۴.#سرپرسی سایکس، مولزورث (1371). سفرنامه ژنرال سرپرسی سایکس یا ده هزار مایل در ایران. ترجمهٔ حسین سعادت نوری، تهران: دنیای کتاب.#شارق، سونیا (1385). بررسی تاریخی، زبانشناختی نام شهرها و مکانهای کهن استان فارس. پایاننامۀ کارشناسی ارشد در رشته فرهنگ و زبانهای باستانی، همدان: دانشگاه بوعلی سینا.#شواتس، پاول (1372). جغرافیای تاریخی فارس. ترجمه کیکاووس جهانداری، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.#صفیزاده، صدیق (1350). واژههای همانند در پهلوی و کردی. بیجا.#طالبی دستنایی، مهناز، فریبا قطره و حمیده پشتوان (۱۳۹۷). «جاینامشناسی زیست محیطی: یک الگوی نوین ردهشناختی». مجموعه مقالات نخستین همایش ملی مطالعات نامشناسی ایران. بهکوشش بهمن زندی و فاطمه عظیمی فرد، تهران: نشر نویسه پارسی، 93-۱۱۲.#طاهری اردلی، مرتضی (1392). «ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺑﺨﺘﻴﺎری: واج شناسی، متن، واژه‌نامه». زبان و زبانشناسی. س9، ش18، 161-168.#عبدی، عطاءالله، فریده لطفی، یدالله کریمیپور و مرتضی تهامی (1396). «بررسی نسبت میان هویت زبانی و جاینام، نمونه موردی: کوههای خلخال». فصلنامهٔ تحقیقات جغرافیایی. س32، ش1، پیاپی124، 94-109.#کسروی، احمد (1385). زبانِ آذری یا زبانِ باستانِ آذربایگان و نامهای شهرها و دیههای ایران. تهران: هزارکرمان.#کلباسی، ایران (1391). ساخت اشتقاقی واژه در فارسی امروز. تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.#کلباسی، ایران (1388). فرهنگ توصیفی گونههای زبانی ایران. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.#گابریل، آلفونس (1395). عبور از صحاری ایران. ترجمهٔ فرامرز نجد سمیعی. تهران: بهنشر.#لباف خانیکی، رجبعلی (1373). «تاملی در نام بیرجند»، پاژ. ش15، 9-12.#محمودی بختیاری، علیقلی (1349). «خانی و خوانسار». هنر و مردم. ش۹۴، ۴6-۴8.#مددی، ظهراب (1375). واژه‌نامۀ زبان بختیاری. اهواز: آیات.#مردوخی روحانی، ماجد (1386). فرهنگ کردی-فارسی. سنندج: دانشگاه کردستان.#مشکوةالدینی، مهدی (1379). توصیف و آموزش زبان فارسی. مشهد: دانشگاه فردوسی.#معین، محمد (۱۳۸۶). فرهنگ فارسی. تهران: امیرکبیر.#مکگرگور، سی.ام. (1366). شرح سفری به ایالت خراسان. ج1، ترجمه مجید مهدیزاده، مشهد: انتشارات آستان قدس.#ناتل خانلری، پرویز (۱۳۷۴). تاریخ زبان فارسی. ج1و3، تهران: سیمرغ.#نجفیان، آرزو (1391). زبان و گویشهای خراسان. تهران: نشر کتاب مرجع.#نوبان، مهرالزمان (1376). نام مکانهای جغرافیایی در بستر زمان. تهران: انتشارات ما.#نورزاد، علی (1394). گویشهای ایرانی (سیوندی، یزدی و سویی). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.#هوبشمان، هاینریش (۱۳۸۶). تحول آوایی زبان فارسی (از هندواروپایی تا فارسی نو). ترجمهٔ بهزاد معینی سام، تهران: امیرکبیر.#ههژار (1369). فرهنگ ـ کردی فارسی. تهران: سروش.#یاقوت حموی (1383). برگزیدهٔ مشترک یاقوت حموی. بهکوشش محمد پروین گنابادی، تهران: امیرکبیر.#Assadorian, A. (2017). "On the Systematic Classification of Iranian Toponyms". American Journal of Linguistics. 5(3): 51-56.#Bartholomae, C.(1961). Altiranisches Wörterbuch. Strassburg.#Bartol’d,V. (1968). Sochineniya. vols.V, Moscow.#Crystal, D. (2003). A Dictionary of Linguistics and Phonetics. Oxford: Blackwell Publishing.#Desset, F. (2017). "Here ends the history of Elam:Toponomy, linguistics and cultural identity in Susa and south-western Iran, ca. 2400-1800 BC1". Studia Mesopotamica. Jahrbuch für altorientalische Geschichte und Kultur, Band 4, Herausgegeben von Manfried Dietrich Thomas Karmmerer, 1-32.#Gharib, B. (1995). Sogdian Dictionary. Tehran: Farhangan Publication.#Gurgenidze, N. (2014). "Les caractéristiques sémantico - structurelles des oïkonymes en français et en géorgien". e- Scripta Romanica. issue no.1, 39-43.#Kent, R. G. (1953). Old Persian;Grammar, Texts, Lexicon. Vol.33, New Haven: American Oriental Series.#Mackenzie, D. N. (1971). A Concise Pahlavi Dictionary. London: Oxford University Press.#Mencken, H. L. (1967)."The American Language: An Inquiry into the Development of English in the United States". new York: Alferd A. Knopf.#Minorsky, V. (1957). "Mongol Place-Names in Mukri Kurdistan (Mongolica 4)". BSOAS. London: University of London. Vol 19, I, 58-81.#Nyberg, H. S. (2003). Amanual of Pahlavi. vol.II, (Eiesbaden 1974) Tehran: Asatir.#Rudnyckyj , J. B. (1958). “Classification of Canadian place-names”. Studies in Onomastics, II Toponymy. Onomastica. 15, Winnipeg: Ukrainian Free Academy of Sciences, 7–11.Winnipeg: Ukrainian Free Academy of Sciences.#Tent, J., & D. Blair (2011). "Motivations for Naming: The Development of a Toponymic Typology for Australian Place names". Names. Vol.59, No.2, 67-89.#Urazmetova, A. V., & J. K. Shamsutdinova (2017). "Principles of place names classifications". XLinguae. Volume 10, Issue 4, 26-33.###
)