Truncated Compound Agentive Adjective: Yes or No?

Document Type : .

Author

Abstract

There exists, in the Persian language, a highly productive compounding pattern, in which a verbal element combines with a non-verbal one to produce a noun or adjective. Three distinct views can be identified regarding this pattern. Some scholars, mostly traditional grammarians, call the output "truncated compound agentive adjective". Some others accept this, but offer a modern linguistic interpretation. Still, others reject the idea of a truncated compound agentive adjective and hold a different view. Based on different pieces of evidence, the present paper, totally rejects the traditional idea and argues that, in this pattern, a verbal element (present root) simply relates to a non-verbal one through compounding. The type of relation, and hence the meaning of the compound are determined by Persian speakers on the basis of pragmatic implicature.

Full Text

به فایل پی دی اف مراجعه شود

References

انوری، حسن و حسن احمدی گیوی (1378). دستور زبان فارسی 2، تهران: فاطمی.
انوری، حسن (1382). فرهنگ بزرگ سخن، تهران: انتشارات سخن.
خیام‌پور، عبدالرسول (1372). دستور زبان فارسی، تهران: کتاب‌فروشی تهران.
دبیرمقدم، محمد (1376). «فعل مرکب در زبان فارسی». مجلة زبان‌شناسی. س 12، ش 1 و 2، ش پیاپی 23و 24،46- 2.
دهخدا، علی‌اکبر (1337). لغت‌نامة دهخدا، تهران: سازمان لغت‌نامة دهخدا.
سلطانی گرد فرامرزی، علی (1376). دستور زبان فارسی به زبان ساده، تهران: انتشارات مبتکران.
صادقی، علی‌اشرف (1383). «کلمات مرکب ساخته شده با ستاک فعل». نامة فرهنگستان (ویژه‌نامة دستور). جلد اول، ش 1،12 - 5.
صدری افشار، غلامحسین و دیگران (1381). فرهنگ معاصر فارسی (یک جلدی)، تهران: فرهنگ معاصر.
طباطبایی، علاءالدین (1382). «صفت فاعلی مرکب مرخم». نامة فرهنگستان. دورة 6، ش 2، ش پیاپی 22،71 - 62.
فرشیدورد، خسرو (1380).  لغت‌سازی و وضع و ترجمة اصطلاحات علمی و فنی، تهران: شرکت انتشارات سوره مهر.
قریب، عبدالعظیم و دیگران (1373). دستور زبان فارسی (پنج استاد)، تهران: جهان دانش.
کریمی‌دوستان، غلامحسین (1379). «برخی ترکیبات و اشتقاقات فارسی و نظریة ساخت موضوعی».مجلة علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. دورة 15، ش 2 و دورة 16، ش 1، ش پیاپی 30 و 31،201 - 193.
کشانی، خسرو (1371). اشتقاق پسوندی در زبان فارسی امروز، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
کلباسی، ایران (1371). ساخت اشتقاقی واژه در فارسی امروز، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی (پژوهشگاه).
لازار، ژیلبر (1384). دستور زبان فارسی امروز. ترجمة مهستی بحرینی، تهران: هرمس.
مشکوة‌الدینی، مهدی(1384). دستور زبان فارسی: واژگان و پیوندهای ساختی، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
مشکور، محمد‌‌جواد (1368). دستورنامه در صرف و نحو پارسی، تهران: شرق.
ناتل خانلری، پرویز (1377). دستور زبان فارسی، تهران: توس.
نوبهار، مهرانگیز (1372). دستور کاربردی زبان فارسی، تهران: رهنما.
وحیدیان کامیار، تقی و غلامرضا عمرانی (1385). دستور زبان فارسی (1)، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
Aronoff, Mark & Kirsten Fudeman (2005).What is Morphology?.Oxford: Blackwell Publishing.
Carstairs-McCarthy, Andrew (1992). Current Morphology.London: Routledge.
Cruse, Alan (2004). Meaning in Language: An Introduction to Semantics and Pragmatics.Oxford:OxfordUniversity Press.
Corbin, D. (1987). Morphologie Derivationelle et Structuration du Lexique (2Vols). Tübingen: Niemeyer.
Francis, Elaine J. (1998). “When Form and Meaning Come Apart: Quantificational Nouns, Predicate Nominals, and Locative Subjects in English”. Chicago Linguistic Society, 34 (1): 159-170.
Haspelmath, Martin (2002). Understanding Morphology.London:Arnold.
Hopper, Paul J. & Sandra A. Thompson (1984). “The Discourse Basis for Lexical Categories in Universal Grammar”. Language, Vol. 60: 703-752.
Katamba, Fransis (1993). Morphology.London: McMillan Press.
Langacker, R. W. (1987). “Nouns and Verbs”. Language, Vol. 63:53- 97.
Taylor, John R. (2002). Cognitive Grammar.Oxford:OxfordUniversity Press.
Verschueren, Jef (1999). Understanding Pragmatics.London:Arnold.

Files

Share

How to cite

Statistics