متیوز (2005: 207) فرهنگ‌نگاری را شاخه‌ای از زبان‌شناسی می‌داند که به تدوین فرهنگ‌ها با کاربرد عملی و اهداف مشخص می‌پردازد. هارتمن (1996: 225) فرهنگ‌نگاری را یکی از جوان‌ترین حوزه‌ها در «هنرهای زبان» یا «علوم زبان» می‌داند. وی (1996) به نقل از کاوی (1990) می‌گوید: «فرهنگ‌نگاری که می‌توان آن را «نظریه و کاربست» واژگان‌شناسی تعریف کرد به تدوین کاربرد، به‌خصوص کاربرد واژه‌ها درکتاب‌های مرجع و به‌ویژه در قالب فرهنگ‌هایی که به‌صورت الفبایی مرتب شده‌اند، می‌پردازد. با‌‌وجوداین، فرهنگ‌نگاری کاری فراتر از این است». از تعریف فوق دو جنبة عمدة فرهنگ‌نگاری قابل‌تشخیص است: 1) فرهنگ‌نگاری به‌عنوان یک عمل و کاربست که همان فرهنگ‌نویسی است، 2) فرهنگ‌نگاری به‌عنوان نظریه که دربرگیرندة پژوهش در این زمینه است. دو گرایش در سال‌های اخیر فرهنگ‌نگاری را متحول کرده است: یکی فناوری اطلاعات و دیگری نقطه‌نظر کاربر. امروزه ارائۀ هیچ طرح فرهنگ‌نگاری بدون اندک تحقیقی از بازار و بازخورد نظر کاربران امکان‌پذیر نیست. فناوری اطلاعات بسیاری از «بیگاری‌های شاق» را از فرهنگ‌نگار گرفته است! فرهنگی که در این نوشتار به معرفی آن می‌پردازیم فرهنگ زبان‌آموز پیشرفته فارسی است. این فرهنگ 896 صفحه بوده که 31 صفحه آن شامل مقدمه است. کتاب در چاپ اول با جلد گالینگور و در 500 نسخه چاپ شده و به دو صورت کاغذی و الکترونیک در دسترس است (نسخه الکترونیک کتاب از طریق اپلیکیشن سمتا قابل دسترسی است).
)