ORIGINAL_ARTICLE
تکیة واژه و گروه در زبان فارسی بر مبنای نظریۀ بهینگی
مقالة حاضر به بررسی الگوی تکیۀ زبان فارسی در سطوح کلمه و گروه نحوی میپردازد و نشان میدهد که در چارچوب نظریة واجشناسیِ نوایی، تکیة واژگانی در زبان فارسی از الگویی ثابت پیروی میکند. تکیۀ واژگانی در زبان فارسی تابع قاعدۀ تکیة کلمة واجی یعنی راسترو است، اما در بررسی تکیة گروه، رجوع به اطلاعات نحوی و ساخت سازهایِ درونیِ سازة نحوی امری اجتنابناپذیر است. اصل هستهگریزی (اسلامی، 1379 و 1384) بهخوبی از پس تبیین این مسئله برمیآید. از این روی، پژوهش حاضر در تحلیل دادهها از اصل یادشده بهره میجوید. هدف دیگر این مقاله، ارائة دستور الگوی آهنگِ کلمۀ واجی، گروه واژهبست و گروه واجیِ زبان فارسی در چارچوب نظریة بهینگی (OT) است. به این منظور، دادههای پژوهش که برگرفتهاند از اثر اسلامی (1384) در چارچوب نظریة بهینگی تحلیل میشوند و دستوری با استفاده از محدودیتهای نقضپذیر بهینگی ارائه میشود.
https://lsi-linguistics.ihcs.ac.ir/article_2466_eeccd06a4969fb1619859dba908eaa8e.pdf
2017-04-30
1
20
تکیة واژگانی
تکیة گروه
اصل هستهگریزی
واجشناسیِ نوایی
نظریة بهینگی
راضیه
شجاعی
rshojaei@ut.ac.ir
1
دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
محرم
اسلامی
meslami@znu.ac.ir
2
دانشگاه زنجان
AUTHOR
محمود
بیجنخان
mbjkhan@ut.ac.ir
3
دانشگاه تهران
AUTHOR
ابوالحسنیزاده، وحیده (1390). بررسی صوتشناختی و شنیداری واژهبستها در زبان فارسی. رسالۀ دکتری زبانشناسی، دانشگاه تهران.
1
اسلامی، محرم (1379). شناخت نوای گفتار زبان فارسی و کاربرد آن در بازسازی و بازشناسی رایانهای گفتار. رسالۀ دکتری، دانشگاه تهران.
2
اسلامی، محرم (1384). واجشناسی: تحلیل نظام آهنگ زبان فارسی. تهران: سمت.
3
اسلامی، محرم (1388). «تکیه در زبان فارسی». دوفصلنامة علمی-پژوهشی پردازش علائم و دادهها. س4، ش1، پیاپی 11: 12-3.
4
بیجنخان، محمود (1384). واجشناسی: نظریه بهینگی. تهران: سمت.
5
بیجنخان، محمود و ماندانا نوربخش (1385). «واجشناسی نوایی و زبان فارسی». ویژهنامۀ زبانشناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی، ش14 و 15: 33-18.
6
راسخمهند، محمد (1383). «معرفی نظریة بهینگی و بررسی تکیه در زبان فارسی». مجلۀ زبانشناسی. س19، ش1، پیاپی 37: 66-42.
7
شجاعی، راضیه و محمود بیجنخان (1391). «تحلیل رسایی- بنیاد کاهش خوشههای همخوانی در تلفظ کودکان فارسیزبان». پژوهشهای زبانشناسی. س4، ش1: 20-1.
8
Amini, A. (1997). “On stress in Persian”. Toronto Working Papers in Linguistics.16 (1). 1-20.
9
Ferguson, C. A. (1957). “Word stress in Persian”. Language. 33: 123-135.
10
Kahnemuyipour, A. (2003). “Syntactic categories and Persian stress”. Natural Language and Linguistic Theory. 21: 337-379.
11
McCarthy, J. J. (2008). Doing Optimality Theory: Applying Theory to Data. Oxford: Blackwell.
12
Prince, A. & P. Smolensky (1993). Optimality Theory: Constraint Interaction in Generative Grammar. Ms., Rutgers University, New Brunswic and University of Colorado, Boulder.
13
ORIGINAL_ARTICLE
نگرش شهروندان تبریز به تنوعات گویشی در استان آذربایجانشرقی با تأکید بر سه شاخص تفاوت زبانی، صحیحبودن و خوشایندی
نگرش زبانی که ناظر بر هرگونه احساس و تلقی یک فرد از زبان خود یا دیگری است، با مفاهیمی مانند فرهنگ، هویت و سازوکارهایی همچون برنامهریزی زبان سروکار دارد. در این پژوهش براساسِ سه شاخص «تفاوت گویشی»، «صحیحبودن» (اعتبار اجتماعی) و «خوشایندی»، نگرش شهروندان تبریز در خصوص تنوعات گویشی زبان ترکی آذری در سطح استان آذربایجانشرقی ارزیابی شده است. به این منظور پرسشنامهای شامل سه نقشۀ استان در اختیار 384 شهروند آذریزبان ساکن تبریز قرار گرفت. آزمودنیها نظر خود را دربارۀ میزان تفاوت گویشهای شهرستانهای استان نسبت به تبریز با مقیاس عددی 1 تا 4، و میزان صحیحبودن و خوشایندی گونههای زبانی رایج در شهرستانها را با مقیاس عددی 1 تا 7 اعلام کردند. نتایج آماری نشان داد که اصل همجواری در نگرش شهروندان تبریز نسبت به تفاوت گویشی صدق میکند، زیرا از نظر آنان، گویشهای رایج در شش شهرستان همجوار با تبریز، کمترین تفاوت را با گونۀ زبانی تبریز دارند. از سوی دیگر، اغلب آزمودنیها، گونۀ رایج در شهر تبریز را صحیحتر و خوشایندتر از گونههای زبانی سایر شهرستانها دانستند. بهجز دو استثنا - مراغه و بناب- در سایر شهرستانهای استان، میان دو شاخص صحیحبودن و خوشایندی، همبستگی مثبت مشاهده شد. گروه زنان نسبت به مردان، گونۀ زبانی تبریز را صحیحتر خوشایندتر معرفی کردند. گروه سنی 45-26 ساله به وجود تفاوت بیشتر بین گویش تبریز با گونههای سایر شهرستانها قائل شدند. گروه غیرتحصیلکرده حساسیت بیشتری به مفهوم خوشایندی گونههای زبانی استان نشان دادند. نتایج این مطالعه، ضمن ارائۀ دستاوردهای نظری در چارچوب جامعهشناسی زبان و گویششناسی، میتواند به برنامهریزی زبانی و تصمیمگیری در نهادهایی مانند صداوسیمای استان و مراکز آموزش زبان ترکی آذری کمک کند.و
https://lsi-linguistics.ihcs.ac.ir/article_2467_0b796066a7b364f18250c8c635b18877.pdf
2017-04-30
21
44
نگرش
تفاوت زبانی
صحیحبودن
خوشایندی
تبریز
علیرضا
قلی فامیان
famianali@yahoo.com
1
دانشگاه پیام نور
LEAD_AUTHOR
اسماعیلی، محمدرضا، حسن بشیرنژاد و مهرداد روحیمقدم (1386). «بررسی جایگاه و کاربرد زبان مازندرانی و نگرشهای گویشوران نسبت به آن در شهرستان آمل (گزارش یافتههای یک پژوهش میدانی)».پژوهشنامۀعلوم انسانی. ش56، 28-1.
1
افخمی، علی، و نگار داوری اردکانی (1384). «برنامهریزی زبان و نگرشهای زبانی».مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی. دورۀ 56، ش174، 23-1.
2
داوری اردکانی، نگار (1388). «برنامهریزی زبان، فرهنگ زبانی و مؤلفههای آن (مطالعهای موردی در شهر تهران)».فصلنامۀ تحقیقات فرهنگی. دورۀ2، ش1، 121-99.
3
مدرّسی، یحیی (1387). درآمدی بر جامعهشناسی زبان. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
4
Berns, M. & K. Matsuda (2006). „Applied linguistics: Overview and history”. In K. Brown (ed.), The Encyclopedia of Language and Linguistics. Oxford: Elsevier, 394-405.
5
Bhatia, T.K. (2006). “Bilingualism and second language learning”. In K. Brown (ed.), The Encyclopedia of Language and Linguistics. Oxford: Elsevier,16-22.
6
Chambers, J.K., &P. Trudgill (2004). Dialectology. Cambridge: Cambridge University Press.
7
Dailey-O’Cain, J. (1999). “The perception of post-unification German regional speech”. In D. R. Preston (Ed.), Handbook of Perceptual Dialectology(Vol.1). Amsterdam, Philadelphia: John Benjamins, 227-242.
8
Demirci, M. & B. Kleiner (1999). “The Perception of Turkish Dialects”. In D. R. Preston (Ed.), Handbook of Perceptual Dialectology (Vol.1). Amsterdam, Philadelphia: John Benjamins, 263-282.
9
Hartley, L.C. (1999). “A view from the West: Perceptions of U.S. dialects by Oregon residents”. In D. R. Preston (Ed.), Handbook of Perceptual Dialectology (Vol 1). Amsterdam, Philadelphia: John Benjamins, 315-332.
10
Kuiper, L. (2005). “Perception is reality: Parisian and Provençal perceptions of regional varieties of French”. Journal of Sociolinguistics. 9(1), 28-52.
11
Long, D. &Y. C. Yim (2002). “Regional differences in the perception of Korean dialects”. In D. Long & D. R. Preston (Eds.), Handbook of Perceptual Dialectology (Vol.2). Amsterdam: John Benjamins, 249-275.
12
Montgomery, C. (2012). “The effect of proximity in perceptual dialectology”. Journal of Sociolinguistics. 16(5), 638-668.
13
Wolfram, W. (1969). A sociolinguistic description of Detroit Negro speech. Washington, D. C.: Center for Applied Linguistics.
14
ORIGINAL_ARTICLE
رشد ابزارهای انسجام دستوری در گفتمان نوشتاری دانشآموزان فارسیزبان
پژوهش حاضر با هدف بررسی رشد گفتمانی در کودکان، به بررسی کاربرد ابزارهای انسجام دستوری (ارجاع، حرف ربط، حذف و جانشینی) درروایتهای نوشتاری دانشآموزان فارسیزبانِ پایههای چهارم، پنجم و ششم ابتدایی (12-9ساله) در چارچوب دستور نقشگرای نظاممندِ هلیدی و متیسن (2004) میپردازد. گردآوری داده بهشیوۀ میدانی و تحلیل مبتنی بر روشِ توصیفی- تحلیلی است. نمونۀ آماری45 دانشآموز پسر یک مدرسۀ دولتی در تهران در سال تحصیلی 94-93است.با استفاده از دو داستان مصوّر، در مجموع 90 روایت نوشتاری گردآوری و ازمنظرِ فراوانی، درصد و الگوی رشد تحلیل شد تا به این پرسش پاسخ داده شود که بالارفتن سن چه تأثیری بر فراوانی و تنوع رخداد انواع ابزارهای انسجام دستوری دارد. فراوانی ابزارهای انسجام دستوری در پایههای چهارم، پنجم و ششم، بهترتیب، 1285، 1866 و 2198 گزارش میشود. بنابراین با بالارفتن سن، کاربرد انواع ابزارهای انسجام افزایش مییابد و مطابق آمار تحلیلیِ کروسکال والیس این اختلاف در سطح p≤0/05 معنادار است. همچنین نسبت رخداد انواع ابزارهای انسجام با بالارفتن سن تغییر میکند و رخداد ابزارهای انسجامیِ پیچیدهتر افزایش مییابد. در مقولۀ ارجاع، ارجاع شخصی بیشترین و ارجاع مقایسهای کمترین بسامد را دارند. در مقولۀ انسجامِ پیوندی، حروف ربطِ افزایشی، تقابلی، زمانی- مکانی، علّی شرطی و در نهایت شرحدهنده، بهترتیب، بیشترین تا کمترین بسامد رخداد را دارند. در حذف و جانشینی، بیشترین بسامد به حذفِ گروهِ اسمی و کمترین به حذفِ گروهِ فعلی تعلق دارد. در پیکرۀ مورد بررسی، 62 درصد از ابزارهای انسجامیِ مشاهده شده از نوع مقولۀ ارجاع، 22 درصد از نوع حرف ربط و 16 درصد از نوعِ مقولۀ حذف و جانشینی بودهاند.
https://lsi-linguistics.ihcs.ac.ir/article_2468_32242296e0b7a9e8e1fe8877af47aea3.pdf
2017-04-30
45
72
ارجاع
حذف و جانشینی
حروف ربط
رشد
گفتمان نوشتاری
آتوسا
رستم بیک
atoosa.rostambeik@gmail.com
1
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
LEAD_AUTHOR
امین
حاجی رضایی
aminhajirezaie@gmail.com
2
دانشگاه علامه طباطبایی
AUTHOR
سید مصطفی
عاصی
smostafa.assi@gmail.com
3
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
AUTHOR
مهسا
پهلوان زاده
mahsapahlevan1368@gmail.com
4
دانشگاه علامه طباطبایی
AUTHOR
ابوذر، سمیه (1384). بررسی عوامل انسجام بین متنی در نوشتههای دانشآموزان پایۀ پنجم ابتدایی شهر تهران. پایاننامۀ کارشناسی ارشد رشتۀ زبانشناسی همگانی، دانشگاه پیام نور تهران.
1
امین، سهیلا (1386). بررسی سبک نگارش دانشآموزان دختر و پسر در مقطع دوم راهنمایی در منطقۀ یک آموزش و پرورش تهران در واحد یادگیری نگارش. پایاننامۀ کارشناسی ارشد رشتۀ زبانشناسی همگانی، دانشگاه پیام نور تهران.
2
بلور، مریل و توماس بلور (1390). مقدمهای بر روند تحلیل گفتمان انتقادی. ترجمۀ علی رحیمی و امیرحسین شاهبالا، تهران: جنگل.
3
بهجو، زهره (1377). «طرح کدبندی ابزارهای انسجام در زبان فارسی». فرهنگ. 25و 26، 211-189.
4
تولان، مایکل (1386). روایتشناسی: درآمدی زبانشناختی- انتقادی. ترجمۀ سید فاطمه علوی و فاطمه نعمتی، تهران: سمت.
5
حسننیا، رضا (1380). بررسی کاربرد عوامل انسجام متن در نوشتار دانشآموزان. پایاننامۀ کارشناسی ارشد رشتۀ زبانشناسی همگانی، دانشگاه علامه طباطبایی.
6
حسینی، شهید قلی (1379). تجزیه و تحلیل گفتمانی و متنی غزلیات ترکی ماذون (شاعر قشقایی). پایاننامۀ کارشناسی ارشد رشتۀ زبانشناسی همگانی، دانشگاه شیراز
7
رمضانی، احمد (1390). مقایسۀ کاربرد ابزارهای انسجام در گفتمان نوشتاری دانشآموزان عادی و دارای اختلالات یادگیری فارسیزبان شهر تهران. رسالۀ دکتری رشتۀ زبانشناسی همگانی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران.
8
رمضانی، احمد، رضا نیلیپور و آتوسا رستمبیک (1392). «مقایسة کاربرد ابزارهای انسجام در بیان نوشتاری دانش آموزان عادی و دارای اختلالات یادگیری فارسی زبان شهر تهران». کودکان استثنایی (پژوهش در حیطۀ کودکان استثنایی). س13، ش1 (پیاپی 47)، 57-43.
9
زندی، بهمن (1385). زبانآموزی. تهران: سمت.
10
غلامحسینزاده، غلامحسین و حامد نوروزی (1387). «نقش ارجاع شخصی و اشارهای در انسجام شعر عروضی فارسی». فصلنامۀ پژوهشهای ادبی، 19، 138-117.
11
غلاملو، مهناز (1380). بررسی و مقایسۀ انسجام دستوری در زبان فارسی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی (واحد تهران مرکز).
12
فاسترکوهن، سوزان (1389). درآمدی بر رشد زبان کودک. ترجمۀ فرزاد میر احمدی، تهران: رشد.
13
کاووسینژاد، سهیلا (1376). «حذف در زبان فارسی». نامۀ فرهنگستان. ش12، 166-146.
14
کرول، دیوید دبلیو (1391). روانشناسی زبان. ترجمۀ حشمتالله صباغی، تهران: رشد.
15
محرابی، ایران و محمد دبیرمقدم (1393). «روند رشد کاربرد ابزار انسجام دستوری در کودکان فارسیزبان». زبانشناسی و گویشهای خراسان، س6، ش1 (پیاپی 10)، 23-1.
16
محمدی، مهدی (1389). بررسی رابطۀ جنسیت با بهکارگیری ابزارهای انسجام دستوری در متون نوشتاری دانشآموزان سال سوم دبیرستان. پایاننامۀ کارشناسی ارشد ، دانشگاه آزاد اسلامی (واحد علوم و تحقیقات).
17
مؤمنی، آرزو. (1380). تجزیه و تحلیل گفتمانی داستان مدیر مدرسه جلال آلاحمد در دو سطح خرد و کلان. پایاننامۀ کارشناسی ارشد رشتۀ زبانشناسی همگانی، دانشگاه شیراز.
18
همتی راد، زهرا. (1382). تحلیل گفتمانی مجموعۀ یکی بود یکی نبود، نوشته محمدعلی جمالزاده. پایاننامۀ کارشناسی ارشد رشتۀ زبانشناسی همگانی، دانشگاه شیراز.
19
Badzinski, D. M. (1988). “Cohesion in children's discourse: Assessment of cognitive development”. Journal of Applied Communication Research. 16(2), 113-125.
20
Chan, Wing-s. (2002)."Age and medium effects on the production of conjunctions in narratives by Cantonese-speaking children." PhD diss., the University of Hong Kong (Pokfulam, Hong Kong).
21
Halliday, M. A. K. & C. M. I. M. Matthiessen (2004). An Introduction to Functional Grammar. 3rd edition, London: Edward Arnold.
22
Hickmann, M. (1991). “The development of discourse cohesion: some functional and cross-linguistic issues”. In G. Piéraut-le-Bonniec & M. Dolitsky (eds.), Language bases... discourse bases: Some aspects of contemporary French-language psycholinguistics research. Amsterdam: John Benjamins, 157-185.
23
Horton-Ikard, R. (2009). “Cohesive adequacy in the narrative samples of school-age children who use African American English”. Language, Speech, and Hearing Services in Schools. 40(4), 393-402.
24
Hunt, K. W. (1965). Grammatical Structurse Written at Three Grade Levels. Urbana, IL: National Council of Teachers of English.
25
Jisa, H. (2000). “Increasing Cohesion in Narratives: A Developmental Study of Maintaining and Reintroducing Subjects in French”. Linguistics. 38(3), 591-620.
26
Klecan-Aker, J. S., & B. Lopez (1985). “A Comparison of T-Units and Cohesive Ties Used by First and Third Grade Children”. Language and speech. 28(3), 307-315.
27
Lee, H. R., & S. Lee (2010). “Development of cohesive devices in preschool Korean children”. Communication Sciences & Disorders. 15(3), 298-306.
28
Ligeza, M. (1997). “Structural and Functional Analyses of Children’s Narrative Texts”. Psychology of Language and Communication. 1(1), 39-52.
29
Nippold, M. A., I. E. Schwarz, & R. A. Undlin (1992). “Use and Understanding of Adverbial Conjuncts: A Developmental Study of Adolescents and Young Adults”. Journal of Speech, Language, and Hearing Research. 35(1), 108-118.
30
O’Donnell, R. C., W. J. Griffin, & R. C. Norris (1967). Syntax of Kindergarten and Elementary School Children: A Transformational Analysis. Urbana, IL: National Council of Teachers of English.
31
ORIGINAL_ARTICLE
گفتمان روایتیِ کودکان تکزبانۀ فارسیزبانِ مبتلا به آسیب ویژه و غیرویژۀ زبانی
تحقیقات نشان داده است که کودکان مبتلا به آسیب ویژۀ زبانی ازنظر تواناییهای شناختی غیرکلامی با کودکان مبتلا به آسیب غیرویژۀ زبانی تفاوت دارند. با این حال، در رابطه با تفاوتهای این دو گروه برحسب ویژگیهای زبانی هنوز توافقی حاصل نشده است. هدف از انجام پژوهش توصیفی-تحلیلی و مقطعیِ حاضر بررسی ویژگیهای روایت داستان در کودکان مبتلا به اختلال ویژه و غیرویژۀ زبانی با توجه به مقیاسهای ساختار، محتوا و انسجام گفتمان روایتی است. به این منظور، دو گروه از کودکان مبتلا به اختلال ویژه و غیرویژۀ زبانی (هر گروه 15 پسر) با دو گروه از کودکان طبیعی، بهعنوان گروه کنترل (همتای زبانی و همتای سنی (هر گروه 15 پسر))، مورد مقایسه قرار گرفتند. کودکان با استفاده از دو مجموعه از محرکهای تصویریِ مسئلهبنیاد به روایت داستان ترغیب شدند. یافتههای پژوهش نشان داد که بین دو گروه مبتلا به آسیب زبانی، تفاوت آماریِ معناداری، ازلحاظِ مقیاسهای ساختارِ داستان، اطلاعات ارائهشده و انسجام وجود ندارد (001/0p> ). تفاوت بین دو گروه مبتلا به آسیب زبانیِ ویژه و گروه همتای زبانی، ازلحاظِ طول داستانهای روایتشده و میزان اطلاعات ارائهشده، ازنظر آماری معنادار بود (001/0p< ). با این حال، گروه مبتلا به آسیب غیرویژۀ زبانی با گروه همتای زبانی در مقیاسهای کمتری تفاوت داشتند. نتایج پژوهش نشان میدهد که تأثیر مهارتهای زبانیِ یکسانِ دو گروه بهمراتب بیشتر از تأثیر تواناییهای شناختیِ غیرکلامیِ متفاوتِ آنها بر مقیاسِ روایتِ شفاهیِ داستان است.
https://lsi-linguistics.ihcs.ac.ir/article_2469_a159ee0e141732638d24afccf4a69ea9.pdf
2017-04-30
74
106
آسیب ویژۀ زبانی
آسیب غیرویژۀ زبانی
گفتمان روایتی
الهه
کمری
elahe.kamari4@gmail.com
1
دانشگاه علامه طباطبائی
LEAD_AUTHOR
احدی، حوریه (1394). «بررسی رویکرد دوسویه در زبانشناسی بالینی با آسیب زبانی». زبانشناخت. س6، ش2: 13-1.
1
حسنزاده، سعید و اصغر مینائی (1380). «انطباق و هنجاریابی آزمون رشد زبان برای کودکان فارسیزبان تهرانی». پژوهش در حیطۀ کودکان استثنایی. س1، ش1: 51-35.
2
رضوانی، راضیه، زهرا سلیمانی، شهره جلایی و یحیی مدرّسی (1395). «بررسی مقایسهای انسجام داستان در کودکان فارسیزبان مبتلا به آسیب ویژۀ زبانی و کودکان طبیعی». مجلۀ علوم پیراپزشکی و توانبخشی مشهد. دورۀ5، ش2: 41-34.
3
سیف، علیاکبر (1395). اندازهگیری، سنجش و ارزشیابی آموزشی. تهران: نشر دوران.
4
قاسمی، مسلم، محبوبه نخشب، بتول علینژاد، میثم شفیعی و مهدی تذهیبی (1391). «توصیف برخی ساختارهای زبانی در داستانگویی کودکان 4 سالۀ سالم شهر اصفهان و ارتباط آن با جنس براساس پروتکل ارزیابی داستانگویی». پژوهش در علوم توانبخشی. س8، ش4: 15-1.
5
Allen, M. S., M. K. Kertoy, J. C. Sherblom, & J. M. Pettit (1994). “Children’s narrative productions: a comparison of personal event and fictional stories”. Applied Psycholinguistics. 15, 149–176.
6
Berman, R. A., & D. I. Slobin (1994). Relating events in narrative: A crosslinguistic developmental study. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
7
Boudreau, D. M. & N. L. Hedberg (1999). “A Comparison of Early Literacy Skills in Children with Specific Language Impairment and their Typically Developing Peers”. American Journal of Speech-Language Pathology. 8, 249–260.
8
Casby, M. W. (1992). “The Cognitive Hypothesis and its Influence on Speech-Language Services in Schools”. Language, Speech, and Hearing Services in Schools. 23, 198–202.
9
Copmann, K. S. P. & P. L. Griffith (1994). “Event and Story Structure Recall by Children with Specific Learning Disabilities, Language Impairments, and Normally Achieving Children”. Journal of Psycholinguistic Research. 23, 231–247.
10
Dockrell, J. E., G. Lindsay, B. Letchford, & C. Mackie (2006). “Educational Provision for Children with Specific Speech and Language Difficulties: Perspectives of Speech and Language Therapy Service Managers”. International Journal of Language and Communication Disorders. 41, 423–440.
11
Eaton, J. H., G. M. Collis, & V. A. Lewis (1999). “Evaluative Explanations in Children’s Narratives of a Video Sequence without Dialogue”. Journal of Child Language. 26, 699–720.
12
Ellis Weismer, S., J. B. Tomblin, X. Zhang, P. Buckwalter, J. G. Chynoweth, & M. Jones (2000). „Nonword Repetition Performance in School-age Children with and without Language Impairment”. Journal of Speech, Language, and Hearing Research. 43, 865–878.
13
Fey, M. E., H. W. Catts, K. Proctor-Williams, J. B. Tomblin, & X. Zhang (2004). “Oral and Written Story Composition Skills of Children with Language Impairment”. Journal of Speech, Language, and Hearing Research. 47, 1301–1318.
14
Field, A. (2009). Discovering statistics using SPSS. 3rd ed. London: SAGE.
15
Gillam, R. B. & R. M. Carlile (1997). “Oral Reading and Story Retelling of Students with Specific Language Impairment”. Language, Speech, and Hearing Services in Schools. 28, 30–42.
16
Gutiérrez-Clellan, V. F. & E. Peña (2001). “Dynamic Assessment of Diverse Children: A Tutorial”. Language, Speech and Hearing Services in Schools. 32, 212–224.
17
Halliday, M. A. K. & R. Hasan (1976). Cohesion in English. London: Longman.
18
Hedberg, N. L., & C. E. Westby (1993). Analyzing storytelling skills: Theory to practice. Tucson: Communication Skill Builders.
19
Hemphill, L., N. Picardi, & H. Tager-Flusberg (1991). “Narrative as an Index of Communicative Competence in Mildly Mentally Retarded Children”. Applied Psycholinguistics. 12, 263–279.
20
Hughes, D., L. McGillivray, & M. Schmidek (1997). Guide to narrative language: Procedures for assessment. EauClaire, WI: Thinking Publications.
21
James, D. (1999). “Children’s Story Telling Skills in the Age Range of Five to Seven Years”. In S. McLeod, & L. McAllister (Eds.), Towards 2000: Embracing change, challenge and choice: Proceedings of the 1999 Speech Pathology Australia National Conference. Melbourne: Speech Pathology Australia, 102–109.
22
James, D. G. H. (2001). “Story Telling Skills in Children Aged 3;0 to 5;11 Years”. In L. Wilson & S. Hewat (Eds.), Evidence and Innovation: Proceedings of the 2001 Speech Pathology Australia National Conference. Melbourne: Speech Pathology Australia, 171–179.
23
Johnson, C. J. (1995). “Expanding Norms for Narration”. Language, Speech, and Hearing Services in Schools. 26, 326–341.
24
Kaderavek, J. N. & E. Sulzby (2000). “Narrative Production by Children with and without Specific Language Impairment: Oral Narratives and Emergent Readings”. Journal of Speech, Language, and Hearing Research. 43, 34–49.
25
Liles, B. Z. (1985). “Cohesion in the Narratives of Normal and Language-disordered Children”. Journal of Speech and Hearing Research. 28, 123–133.
26
Liles, B. Z. (1987). “Episode Organization and Cohesive Conjunctives in Narratives of Children with and without Language Disorder”. Journal of Speech and Hearing Research. 30, 185–196.
27
Liles, B. Z. (1993). “Narrative Discourse in Children with Language Disorders and Children with Normal Language: a Critical Review of the Literature”. Journal of Speech and Hearing Research. 36, 868–882.
28
Liles, B. Z., R. J. Duffy, D. D. Merritt, & S. L. Purcell (1995). “Measurement of Narrative Discourse Ability in Children with Language Disorders”. Journal of Speech and Hearing Research. 38, 415–425.
29
Manhardt, J. & L. Rescorla (2002). “Oral Narrative Skills of Late Talkers at Ages 8 and 9”. Applied Psycholinguistics. 23, 1–21.
30
Mayer, M. (1969). Frog, where are you?. New York: Pied Piper.
31
McCabe, A. & P. R. Rollins (1994). “Assessment of Preschool Narrative Skills”. American Journal of Speech-Language Pathology. 3, 45–55.
32
Merritt, D. D. & B. Z. Liles, (1987). “Story Grammar Ability in Children with and without Language Disorder: Story Generation, Story Retelling, and Story Comprehension”. Journal of Speech and Hearing Research. 30, 539–552.
33
Miller, L., T. B. Gillam, & E. D. Peña (2001). Dynamic assessment and intervention: Improving children’s narrative abilities. Austin, TX: Pro-Ed.
34
Miranda, A. E., A. McCabe, & L. S. Bliss (1998). “Jumping Around and Leaving Things out: a Profile of the Narrative Abilities of Children with Specific Language Impairment”. Applied Psycholinguistics. 19, 647–667.
35
Norbury, C. F. & D. V. M. Bishop (2003). “Narrative Skills of Children with Communication Impairments”. International Journal of Language and Communication Disorders. 38, 287–313.
36
Olley, L. (1989). “Oral Narrative Performance of Normal and Language Impaired School Aged Children”. Australian Journal of Human Communication Disorders. 17, 43–65.
37
Pallant, J. (2001). SPSS survival manual. Crows Nest, NSW: Allen & Unwin.
38
Paul, R. & R. L. Smith (1993). “Narrative Skills in 4-Year-Olds with Normal, Impaired, and Late-Developing Language”. Journal of Speech and Hearing Research. 36, 592–598.
39
Paul, R., R. Hernandez, L. Taylor, & K. Johnson (1996). “Narrative Development in Late Talkers: Early School Age”. Journal of Speech and Hearing Research. 39, 1295–1303.
40
Pearce, W. M. (2003). “Does the Choice of Stimulus Affect the Complexity of Children’s Oral Narratives?” Advances in Speech Language Pathology. 5, 95–103.
41
Pearce, W. M., P. F. McCormack, & D. G. H. James (2003). “Exploring the Boundaries of SLI: Findings from Morphosyntactic and Story Grammar Analyses”. Clinical Linguistics and Phonetics. 17, 325–334.
42
Pearce, W.M., D. G. H. James & P. F. McCormack (2010). “A Comparison of Oral Narratives in Children with Specific Language and Non-Specific Language Impairment”. Clinical Linguistics & Phonetics. 24 (8), 622-645.
43
Peterson, C. & A. McCabe (1994). “A Social Interactionist Account of Developing Decontextualized Narrative Skill”. Developmental Psychology. 30, 937–948.
44
Peterson, C. (1993). “Identifying Referents and Linking Sentences Cohesively in Narration”. Discourse Processes. 16, 507–524.
45
Rice, M. L., J. B. Tomblin, L. Hoffman, W. A. Richman, & J. Marquis (2004). “Grammatical Tense Deficits in Children with SLI and Nonspecific Language Impairment: Relationships with Nonverbal IQ over Time”. Journal of Speech, Language, and Hearing Research. 47, 816–834.
46
Shapiro, L. R. & J. A. Hudson (1991). “Tell Me a Make-Believe Story: Coherence and Cohesion in Young Children’s Picture-Elicited Narratives”. Developmental Psychology. 27, 960–974.
47
Strong, C. J. & J. P. Shaver (1991). “Stability of Cohesion in the Spoken Narratives of Language-Impaired and Normally Developing School-Aged Children”. Journal of Speech and Hearing Research. 34, 95–111.
48
Tabachnick, B. G. & L. S. Fidell (2007). Using multivariate statistics. 5th ed, Sydney: Pearson Education.
49
van der Lely, H. K. J. (1997). “Narrative Discourse in Grammatical Specific Language Impaired Children: A Modular Language Deficit?” Journal of Child Language. 24, 221–256.
50
Watkins, R. V. (1994). “Specific Language Impairments in Children: an Introduction”. In R. V. Watkins, & M. L. Rice (Eds.), Specific language impairments in children. Baltimore: Paul H. Brookes, 1–15.
51
ORIGINAL_ARTICLE
کتیبههای پهلوی ساسانی در غار کانهری در هند
مقالۀ حاضر دربارۀ کتیبههای خصوصی و یادبودی به خط و زبان پهلویِ ساسانی در هند است. در غارهای بوداییِ کانهری در سالسِت نزدیکِ بمبئی( مومبای)، 6 کتیبه به خط متصل پهلوی وجود دارد که مربوط به قرن 11 میلادی( 1009 تا 1021) است. این کتیبهها را چند گروه از تاجران زردشتی در سفر به هند نوشتهاند که از این غارها دیدن کردهاند و گواه قدیمیترین حضور زردشتیان تاجر در هند است. کتیبۀ نخست تاریخِ سال 378 یزدگردی (1009م.) و کتیبۀ دوم تاریخ 378 یزدگردی، 45 روز پس از کتیبۀ نخست، دارد و نامهای آمده در هر دو کتیبه مشابه هستند. کتیبۀ سوم با نامهای متفاوت و بهتاریخِ 390 یزدگردی (1021م.) و کتیبۀ چهارم بهسال 390 یزدگردی و نام یک بازدیدکننده از غار است. کتیبۀ پنجم ناخواناست و کتیبۀ ششم نام خاص آبانگشنسب پسر فرخ را دارد. در کتیبۀ سوم آمده است که بهدینان از ایران آمدهاند. بهترین پژوهش بر این کتیبهها را وست (1888) انجام داده است. برخی محققان همچون چرتی و دیگران (2002)؛ چرتی (2007)، ژینیو (1995 برای کتیبه ششم) و از محققان ایرانی مرحوم پورداوود (بر اساس ترجمه وست 1394) به این کتیبهها پرداختهاست.
https://lsi-linguistics.ihcs.ac.ir/article_2472_714b2e9a8adc56d53c90fbc2774d0c7e.pdf
2017-04-30
107
138
کتیبههای خصوصی
خط پهلوی
ساسانی
زردشتیان
هند
غار کانهری
ایران اسلامی
سیروس
نصرالهزاده
1
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
LEAD_AUTHOR
بویس، مری (1386). زردشتیان، باورها و آداب دینی آنها. ترجمۀ عسکر بهرامی، تهران: ققنوس.
1
پورداوود، ابراهیم (1304). ایرانشاه، تاریخچۀ مهاجرت زرتشتیان به هندوستان. بمبئی.
2
تفضلی، احمد (1376). تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. بهکوششِ ژاله آموزگار. تهران: سخن.
3
چرتی، ج. کارلو (1381). «قصۀ زردشتیان هندوستان و قصۀ سنجان». ترجمۀ زهرا (نیلوفر) باستی، سروش پیر مغان، یادنامۀ جمشید سروش سروشیان (مجموعه مقالات)، بهکوششِ کتایون مزداپور، تهران: ثریا، 754-742.
4
حسندوست، محمد (1393). فرهنگ ریشهشناختی زبان فارسی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
5
خلف تبریزی، محمد بن حسین (1342). برهان قاطع. بهاهتمام دکتر محمد معین، ج4، تهران: ابن سینا.
6
خیراندیش، عبدالرسول (1387). «نوروز دریا، مبنای تقویمی دریانوردی، تجارت و زراعت در منطقه خلیج فارس». خلیج فارس فرهنگ و تمدن (مجموعه مقالات). بهکوشش و گردآوری محمدباقر وثوقی، تهران: دانشگاه تهران و مؤسسۀ مطالعات فرهنگ و تمدن ایرانزمین، 259-247.
7
خیراندیش، عبدالرسول (1391). «دریانوردی و تجارت زردتشتیان در خلیج فارس قرون نخستین اسلامی». خلیج فارس، مجموعه مقالات نخستین همایش طرح تدوین دانشنامه خلیج فارس. بهکوشش کیانوش کیانی هفتلنگ، تهران: مرکز دایرهالمعارف بزرگ اسلامی، 163-152.
8
رامهرمزی، ناخدا بزرگ بن شهریار (1348). عجایب هند. ترجمۀ محمد ملکزاده، تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
9
رضایی باغبیدی، حسن (1388). تاریخ زبانهای ایرانی، تهران: مرکز دایرهالمعارف بزرگ اسلامی.
10
رضایی باغبیدی، حسن (1393). «کتیبههای فارسی میانه»، تاریخ جامع ایران. ج5، تهران: مرکز دایرهالمعارف بزرگ اسلامی، 240-201.
11
شاپور شهبازی، علیرضا (1389). تاریخ ساسانیان، ترجمۀ بخش ساسانیانِ تاریخ طبری و مقایسة آن با تاریخ طبری. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
12
مکنزی، ن. دیوید (1373). فرهنگ کوچک زبان پهلوی. ترجمۀ مهشید میرفخرایی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
13
نولدکه، تئودور (1378). تاریخ ایرانیان و عربها در زمان ساسانیان. ترجمۀ عباس زریاب خویی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
14
وایتهاوس، دیوید (1368). «سیراف بندری ساسانی». خلیج فارس در حدیث دیگران. بهاهتمام امیرهوشنگ انوری، تهران: بنیاد ایرانشناسی، 158-147.
15
وثوقی، محمدباقر (1389). علل و عوامل جابجایی کانونهای تجاری در خلیج فارس. تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام.
16
هویسه، فیلیپ (1393). «ادبیات کتیبهای در زبانهای ایرانی باستان و میانه»، ترجمۀ سیروس نصرالهزاده. ادبیات ایران پیش از اسلام، به کوشش رونالد امریک، ماریا ماتسوخ، تاریخ ادبیات فارسی زیر نظر دکتر احسان یارشاطر، جلد هفدهم (پیوست 1)، ترجمۀ فارسی زیر نظر ژاله آموزگار، تهران: سخن، 155-111.
17
Back, M. (1978). “Die sassanidischen Staatsinschriften“. Studien zur Orthographie und Phonologie des Mittelpersischen der Inschriften zusammen mit einem etymologischen Index des mittelpersischen Wortgutes und einem Textcorpus der behandelten Inschriften. Acta Iranica 18, Tehran and Leiden.
18
Bosworth, C. E. (2004). “India, v. Political and Cultural Relations: Medieval Period to the 13th Century”. Encyclopedia Iranica. E. Yarshater (ed.), Vol. XIII, Fasc. 1, 16-18.
19
Available at: http://www.iranicaonline.org/articles/india-v-relations-medieval-period-to-the-13th-century, Last Updated: March 27, 2012.
20
Brunner, C. J. (1974). “The Middle Persian Inscription of the Priest Kirdēr at Naqš-i Rustam”. Near Eastern Numismatics, Iconography, Epigraphy, and History. Studies in Honor of George C. Miles. D. K. Kouymjian (ed.), Beirut, 97-113.
21
Callieri, P. (2004). “India, iv. Political and Cultural Relations: Seleucid, Parthian, Sasanian Periods”. Encyclopedia Iranica. E. Yarshater (ed.), Vol. XIII, Fasc. 1, 13-16.
22
Available at: http://www.iranicaonline.org/articles/india-iv-relations, Last Updated: March 27, 2012.
23
Cereti, C. G, M. O. Luca, and f. J. Vazhuthanapally (2002).”The Problem of the Saint Thomas Crosses and Related Questions, Epigraphical Survey and Preliminary Research”. East and West. vol. 52, Nos. 1-4, 285- 310.
24
Cereti, C. G. (2007). “Some Primary Sources on the Early History of the Parsis in India”. Religious Texts in Iranian Languages. Symposium held in Copenhagen May 2002. F. Vahman & C. V. Pedersen (eds.), Kobenhavn, the Royal Danish Academy of Sciences and Letters, 211-222.
25
Cheung, J. (2007). Etymological Dictionary of the Iranian Verb. Leiden: Brill.
26
Durkin-Meisterernst, D. (2004). Dictionary of Manichaean Middle Persian and Parthian, China edited by Nicholas sims-Williams, Part 1, Brepols. Encyclopedia Iranica, Vol. VI, Fasc. 1, 64-67.
27
Available at: http://www.iranicaonline.org/articles/commerce-iv, Last Updated: October 27, 2011
28
Gignoux, P. (1972). Glossaire des inscriptions pehlevies et parthes. Corpus Inscriptionum Iranicarum, Suppl. ser. I, London.
29
Gignoux, P. (1986). Noms propres sassanides en moyen-perse épigraphique, Iranisches Personennamenbuch II/2. M. Mayrhofer & R, Schmitt (eds.), Vienna .
30
Gignoux, P. (1991). Les quatre inscriptions du Mage Kirdīr. Textes et concordances. Collection des sources pour l’histoire de l’Asie centrale pré-islamique II/I, Studia Iranica, Cahier 9, Paris.
31
Gignoux, P. (1991-92). “I. Epigraphie parthe et sassanide”. Conférence de M. Philippe Gignoux. In: École pratique des hautes études, Section des sciences religieuses. Annuaire. Tome 100, 1991-1992. 1991, 177-180.
32
Available in: http://www.persee.fr/doc/ephe_0000-0002_1991_num_104_100_14584.
33
Gignoux, P. (1995). “The Pahlavi Inscription on Mount Thomas Cross (South India)”. Solving riddles and untying knots: Biblical, Epigraphic, and Semitic Studies in Honor of Jonas C. Greenfield. Z. zevit et al. (Eds.), 411-422.
34
Gignoux, P. (2003). Noms propres sassanides en moyen-perse épigraphique. Iranisches Personennamenbuch II/3, Wien.
35
Gignoux, P., C. Jullien, & F. Jullien (2009). Noms propres Syriaques d’Origine Iranienne. Iranisches Personennamenbuch VII/5, Wien .
36
Gokhale, S. (1991). Kanheri Inscriptions. Pune, India.
37
Hinnells, R. J. (2008). “Parsi Communities I. Early History”. Encyclopedia Iranica.
38
Available at: http://www.iranicaonline.org/articles/parsi-communities-i-early-history.
39
Huyse, P. (1999). Die dreisprachige Inschrift Šābuhrs I. an der Ka‘ba-i Zardušt (ŠKZ). CII III/I, Texts 1, 2 vols., London .
40
Ilan, T. (2011). Lexicon of Jewish Names in Late Antiquity, Part IV: The Eastern Diaspora 330 BCE- 650 CE. With Collaboration Krestin Hunefeld, Tübingen .
41
Justi, F. (2004). Iranisches Namenbuch. [reprinted 2004/ 1382 š., Asatir, Tehran, Iran].
42
Lecker, M. (1995). “Judaism among Kinda and the Ridda of Kinda”. Journal of the American Oriental Society. Vol. 115, No. 4 (Oct. - Dec., 1995), 635-650.
43
MacKenzie, D. (1989). “Kerdir’s inscription”. The Sasanian Rock Reliefs at Naqsh-i Rustam. Naqsh-i Rustam 6, Iranische Denkmäler. Lief. 13. Reihe II: Iranische Felsreliefs I, Berlin, 1989, 35-72 (repr. in Iranica Diversa, vol. I, pp. [MP 217-73], C. G. Cereti & L. Paul (Eds.), 2 vols., Rome, 1999).
44
Nöldeke, Th. (1879). Geschichte des Artachšîr i Pâpakân. Göttingen .
45
Nyberg, S. H. (1974). A Manual of Pahlavi. vol. 2, Wiesbaden (reprinted 1381š, Asatir, Tehran, Iran).
46
Shaki, M. (2002). “Haftānbōxt”. Encyclopedia Iranica. Vol. XI, Fasc. 5, 530-531.
47
Availabe at: http://www.iranicaonline.org/articles/haftanboxt, Last Updated: March 1, 2012.
48
Shayegan, M. R. (1999). Aspects of Early Sasanian History and Historiography. Unpublished Thesis, Harvard University.
49
Sims-Williams, N. (1992). Sogdian and other Iranian Inscriptions of the Upper Indus II. Corpus Inscriptionum Iranicarum, Vol. III, Sogdian, London: School of Oriental and African Studies.
50
Spuler, B. (1992). “Commerce, IV: Before the Mongol Conquest”,
51
West, E. W. (1880). “The Pahlavi Inscriptions at Kanheri”. Indian Antiquary. 265-68.
52
Williams, A. (2008). “The Structure, Significance and Poetic Integrity of the Qesse-ye Sanjan”. Parsis in India and The Diaspora. J. R. Hinnells & A. Williams (Eds.), Routledge, 15-34.
53
Williams, A. (2009). The Zoroastrian Myth of Migration from Iran and Settelment in the Indian diaspora, Text, Translation and Analysis of the 16th century Qesse-ye Sanjan, “The Story Sanjan”. Leiden-Boston: Brill.
54
ORIGINAL_ARTICLE
حرف اضافۀ/ǰɑ/ در گونة بابلیِ زبان مازندرانی
در گونة بابلیِ زبان مازندرانی، حرف اضافة /ǰɑ/ پسایند است و بر نقشهای معناییِ خاستگاه، همراهی، ابزار و روش دلالت میکند و کارکرد معناییِ آن همانند «از» و «با» در زبان فارسی است. پرسش اصلی این پژوهش آن است که با توجه به تحولات تاریخی زبانهای ایرانی، کدام نقش معنایی این حرف اضافه اصلی است و کدام حاصل تغییر معنایی. در این مقاله، صورتِ کهنِ /ǰɑ/ و کارکردهای معنایی آن در دورههای باستان و میانة زبانهای ایرانی بررسی و مشخص شده است که /ǰɑ/ بازماندة hača یا hačā در زبانهای اوستایی و فارسی باستان، و sacā در زبان سنسکریت است. کارکرد اصلی این حرف اضافه دلالت بر نقش معنایی همراهی بوده است. در تحولات تاریخی زبان، این حرف اضافه با گسترش معنایی بر نقش­های معنایی ابزار، سبب و روش دلالت کرده است. بازماندههای این حرف اضافه در دورههایِ میانه برای دلالت بر نقشهای معناییِ همراهی، ابزار، روش و سبب به کار رفتهاند. /ǰɑ/ در گونة بابلی زبان مازندرانی کارکرد اصلی این حرف اضافه را حفظ کرده است. دادههای این پژوهش به روش کتابخانهای و استفاده از شم زبانی گویشوران گردآوری شده و شیوة بررسی آنها توصیفی - تحلیلی است.
https://lsi-linguistics.ihcs.ac.ir/article_2474_68099b5d1b1efc6282bf39122988dd22.pdf
2017-04-30
139
153
مازندرانی
خاستگاه
ابزار
همراهی
روش
احسان
چنگیزی
ehsan.changizi@atu.ac.ir
1
دانشگاه علامه طباطبائی
LEAD_AUTHOR
سمیهالسادات
هاشمی کمانگر
soshashemi@gmail.com
2
دانشگاه شهید بهشتی
AUTHOR
ارانسکی، ای. م. (1358). مقدمۀ فقهاللغۀ ایرانی. ترجمة کریم کشاورز. تهران: پیام.
1
شکری، گیتی (1374). گویش ساری (مازندرانی). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
2
عبدی طبری، ایمان (1380). «حروف اضافه در گویش مازندرانی (ساری)». مجموعه مقالات در گسترۀ مازندران. بهکوشش قوامالدین بینایی و زینالعابدین درگاهی. تهران: نشر رسانش. 75-60.
3
قریب، بدرالزمان (1374). فرهنگ سغدی. تهران: فرهنگان.
4
کیا، صادق (1327). واژهنامۀ تبری. تهران: دانشگاه تهران.
5
ماهیار نوابی، یحیی (1374). یادگار زریران. تهران: اساطیر.
6
Bartholomae, Ch. (1904). Altiranisches Wörterbuch. Berlin: W. De Gruyter.
7
Benveniste, É. (1940). Textes Sogdiens, Edités, Traduits et Commentés. Paris: Librairie Orientaliste Paul Geuthner.
8
Blake, B. J. (2004). Case. Cambridge: Cambridge University Press.
9
Boyce, M. (1975). A Reader in Manichaean Middle Persian and Parthian (Acta Iranica 9). Leiden: E. J. Brill.
10
Brunner, Ch. j. (1977). A Syntax of Western Middle Iranian. Delmar, New York: Caravan Books.
11
Bubenik, V. (2006). “Case and Prepositions in Iranian”. In J. Hewson & V. Bubonic (Eds.), From Case to Adposition: The Development of Configurational Syntax in Indo-European Languages. Vol. 280. Amesterdam/ Philadelphia: John Benjamins Publishing Company, 131-158.
12
Creissels, D. (2009). “Spatial Cases”. In A. Malchukov and A. Spencer (Eds.), the Oxford Handbook of Case. Oxford-New York: Oxford University Press, 609-625.
13
Gershevitch, I. (1954). A Grammar of Manichean Sogdian. Oxford: Basil Blackwell.
14
Jackson, A. V. W. (1892). An Avesta Grammar in Comparison with Sanskrit. Stuttgart: W. Kohlhammer.
15
Kent. R. (1953). Old Persian: Grammar, Texts, Lexicon. New Haven, Connecticut: American Oriental Society.
16
Luraghi, S. (2003). On the Meaning of Prepositions and Cases: The expression of semantic roles in Ancient Greek. Vol. 67. Amesterdam/Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
17
Luraghi, S. (2015). “Instrument and Cause in the Indo-European Languages and in Proto-Indo-European.” ИНДОЕВРОПЕЙСКОЕ ЯЗЫКОЗНАНИЕ И КЛАССИЧЕСКАЯ ФИЛОЛОГИЯ. St. Petersburg: Nauka, 603-618.
18
Macdonell, A. A. (1917). A Vedic reader for students. Oxford: Clarendon Press.
19
Macdonell, A. A. (1968). Vedic Grammar. Delhi: Indological Book House.
20
Műller, F. K. W. & W. Lentz (1934). “Sogdische Texte II”. Sitzungsberichte der Preussischen Akademie der Wissenschaften. 21, 502-607.
21
Narrog, H. (2009). “Varieties of Instrumental”. In A. Malchukov and A. Spencer (Eds.), the Oxford Handbook of Case. Oxford-New York: Oxford University Press, 593-600.
22
Narrog, H. (2010). “A Diachronic Dimension in Maps of Case Functions”. Linguistic Discovery. Vol. 8/1, 233-254.
23
Reichelt, H. (1909). Awestisches Elementarbuch. Heidelberg: C. Winter.
24
Skjærvø, P. O. (2010). “Old Iranian”. In G. Windfuhr (ed.), the Iranian Languages. London and New York: Routledge, 43-195.
25
Stilo, D. (2009). “Case in Iranian: from Reduction and Loss to Innovation and Renewal”. In A. Malchukov and A. Spencer (Eds.), the Oxford Handbook of Case. Oxford-New York: Oxford University Press, 700-715.
26
Stolz, T., C. Stroh and A. Urdze (2009). “Varieties of Comitative”. In A. Malchukov and A. Spencer (Eds.), the Oxford Handbook of Case. Oxford-New York: Oxford University Press, 601-608.
27
Whitney, W. D. (1889). Sanskrit Grammar. Tenth Issue (1964), London: Oxford University Press.
28
ORIGINAL_ARTICLE
تبدیل در زبان انگلیسی: رویکردی شناختیـ معنیشناختی. سندور مارتسا، نیوکسل، انتشارات کمبریج اسکالرز،2013، 320 صفحه.
ساختواژه یکی از حوزههای اصلی زبانشناسی است که بررسی آن، بهویژه در تعامل با نحو، از دیرباز مورد توجه متخصصان علم زبان بوده است و این اقبال تا زمان ساختگراییِ امریکایی و تا قبل از ظهور نسخههای اولیة دستور زایشی که ساختواژه را زیرمجموعة حوزۀ نحو میدانست، کمابیش پابرجا بود. حوزة ساختواژه از چنان اهمیتی در مطالعات زبانی برخوردار است که نگرش حاشیهای به آن نتوانست بیش از یک دهه دوام بیاورد و حتی در دستور زایشی جایگاه خود را بازیافت. از دهة ۷۰ که مطالعاتِ ساختواژه قوتِ دوباره یافتند، همواره تعامل میان دو حوزة ساختواژه و نحو مورد توجه بوده است، اما با ظهور نگرش شناختی، برهمکنشِ ساختواژه و معنیشناسی نیز در کانون توجه واقع شد و به این ترتیب، بیش از پیش تعامل میان سه حوزة ساختواژه، نحو و معنیشناسی مطرح شد.
https://lsi-linguistics.ihcs.ac.ir/article_2475_7a4f9c2985c5b224fa337744f9da3652.pdf
2017-04-30
167
178
فاطمه
بهرامی
1
دانشگاه شهید بهشتی
LEAD_AUTHOR
Dirven, R. (1999). “Conversion as a Conceptual Metonymy of Event Schemata”. In K. Panther & G. Radden (eds.), Metonymy in Language and Thought. Amsterdam: John Benjamins, 275-287.
1
Kiparsky, P. (1982). “Lexical Morphology and Phonology”. In I. Yang (ed.), Linguistics in the Morning Calm: Selected Papers from SICOL- 1981. Seoul: Hanshin, 3-91.
2
Kiparsky, P. (1983). “Word-formation in the Lexicon”. In F. Ingemann (ed.), Proceedings of the 1982 Mid-America Linguistics Conference. Lawrence: University of Kansas, 3-29.
3
Kiparsky, P. (1997). “Remarks on Denominal Verbs”. In A. Alsina et al (eds.), Argument Structure. Stanford: CSLI, 473-499.
4
Kövecses, Z., and G. Radden (1998). “Metonymy: Developing a Cognitive Linguistic View”. Cognitive Linguistics. 9 (1), 37-77.
5
Lieber, R. (2004). Morphology and Lexical Semantics. Cambridge: Cambridge University Press.
6
Marchand, H. (1964). “A Set of Criteria for the Establishing of Derivational Relationship between Words Unmarked by Derivational Morphemes”. Indogermanische Forschungen. 69, 10-19.
7
Marchand, H. (1969). The Categories and Types of Present-day English Word-formation: A Synchronic-Diachronic Approach. Munich: C. H. Beck’sche Verlagbuchhandlung.
8
Martsa, S. (1997). “Animal Verbs”. In M. Kurdi, and J. Horváth (eds.), HUSSE Papers 1997, Proceedings of the Third Biennial Conference. Pécs: University Press, 314-322.
9
Martsa, S. (1999). On Exploring Conceptual Structure of Folk Knowledge, Linguistica e Filologia (9): 73-88.
10
Martsa, S. (2001). “On the Lexicalization of Conceptual Metaphors: A Cross-Linguistic Study of Animal-Based Metaphors”. In J. Andor, T. Szücs and I. Tets (eds.), Színes eszmék nem alszanak, Szépe György 70. Születésnapjára. Vol.2. Pécs: Lingua Franca Csoport, 774-789.
11
Martsa, S. (2003). “On the Conceptualization of Animal Taxonomies across Cultures”. In L. I. Komlósi et al. (eds.), Communication and Culture: Argumentative, Cognitive and Linguistic Perspectives. Amsterdam: Sit Sat, 131-141.
12
Martsa, S. (2007). “Conceptual Mappings Underlying Metaphoric Applications of Generic and Specific Terms for Animals”. In R. Sheory et al. (eds.), Studies in Applied and Theoretical Linguistics. debreceni: Kossuth Egytem Kiadó, 209-221.
13
Martsa, S. (2013). Conversion in English: A Cognitive Semantic Approach: Newcastle upon Tyne. Cambridge Scholars Publishing.
14
Radden, G., and Z. Kövecses (1999). “Towards a Theory of Metonymy”. In K. Panther & G. Radden (eds.), Metonymy in Language and Thought. Amsterdam: John Benjamins, 17-59.
15