%0 Journal Article %T آهنگ ساخت‌های ندایی در زبان فارسی %J زبان و زبان‌شناسی %I انجمن زبان شناسی ایران %Z 23223847 %A اسلامی, محرم %A بهمنیان, نسیمه %D 2020 %\ 06/21/2020 %V 16 %N 31 %P 21-44 %! آهنگ ساخت‌های ندایی در زبان فارسی %K بازنمایی واجی %K آهنگ %K ساخت ندایی %K پیش‏قله %K زبان فارسی %R 10.30465/lsi.2020.7574 %X در این پژوهش درصدد بازنمایی واجیِ ساخت ندایی زبان فارسی در چارچوب نظریۀ واج‌‌شناسی لایه‌‌ای هستیم. تکیۀ زیروبمی در این نظریه ناظر به برجستگی در سطح پاره‌‌گفتار است. قرارگرفتنِ تکیه‌‌های زیروبمی روی هجای تکیه‌‌برِ واژگانی مشخصۀ زبان-ویژه در زبان فارسی است؛ با وجود این پژوهشگران پیشین ادعا کرده‌‌اند که تغییر جایگاه تکیه به هجای اول در اسم‌‌ها، موجب ندایی‌‌شدنِ اسم می‌‌شود. برخلاف دیدگاه‌‌های پیشین، در این پژوهش وجود تکیۀ زیروبمی در هجای اول در اسم‌‌های منادا مورد تردید جدی قرار می‌‌گیرد. این پژوهش الگوی آهنگ ^H +X* H-(L%/H%) را برای ساخت‌‌های ندایی پیشنهاد می‌‌کند که در آن تکیۀ زیروبمی (*) روی هجای آخر اسم منادا قرار می‌‌گیرد و X نشانهٔ انواع تکیهٔ زیروبمی است که در تأکید کلی از نوع H* و در تأکید جزئی از نوع L+H* است. ^H بیانگر وقوع پیش‌قله قبل از هجای تکیه‌‌بر واژگانی است و نواخت گروه H- نشانۀ جاری بودن کلام از سوی گوینده و انتظار پاسخ از شنونده و ادامۀ گفتار است. معمولاً پس از اسم منادا گفتار جریان دارد و پایان اسم منادا پایان واحد آهنگ نیست و به‌‌همین دلیل، نواخت مرزنمای بالا (H%) یا پایین (L%) را داخل پرانتز قرار داده‌‌ایم که اگر واحد آهنگ فقط به اسم منادا محدود بود، نواخت مرزنما برچسب لازم را داشته باشد. شواهد آکوستیکی و آزمایش‌‌های درکی ادعای پژوهش حاضر را تأیید می‌‌کنند. %U https://lsi-linguistics.ihcs.ac.ir/article_7574_c14e4610e4ac2183efcd981db565881a.pdf