2دانشجوی دکترای پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
چکیده
این مقاله فرضیة جهانی جیوستی (1991) مبنی بر هسته بودن کمی نماها در گروه اسمی و ظهور دستة محدودی ازاین عناصر در دو نقش هسته و توصیفگر را در زبان فارسی مورد بررسی قرار می‌دهد. براساس نتایج حاصل این عناصر خود یک فرافکن نقشی (QP) همچون گروه تعیین‌کننده (DP) می‌باشند که در صورت حضور گروه تعیین‌کننده به واسطة تسلط بر این فرافکن نقشی بر فرافکن واژگانی اسم (NP) تسلط دارند و طبق فرضیه جهانیی نما عکس این مطلب یعنی تسلط گروه تعییی نیز صادق نمی‌باشد و همواره این گروه کمی نماست که بر گروه تعیین‌کننده تسلط دارد. روش گرد آوری داده ها بر اساس شم زبانی نگارنده بوده است.
This paper focuses on the structural properties of quantified noun phrases in Persian. Based on Giusti's hypothesis, two arguments are raised. The first is that quantified noun phrases are of QP category in Persian, i.e. the quantifier (Q,) on a par with the determiner(D), is a functional head which always dominates a definite nominal (DP) and an indefinite one (NP) or a prepositional phrase (PP).1 The second is that a certain number of quantifiers act as adjectives.
ابتدای صفحه