قواعد ساخت سازه‌ایِ فارسی باستان در کتیبۀ بیستون

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

2 کارشناس ارشد زبان‌شناسی همگانی

چکیده

مقالۀ حاضر به بررسی قواعد ساخت سازه‌ای فارسییبۀ بیستون می‌پردازد. قواعد ساخت سازه‌ای ایی‌یگاه هسته را نسبت به وابسته‌هایش در گروه‌های نحوی مختلف از قبیل گروه اسمی، گروه فعلی، گروه حرف اضافه‌ای، گروه صفتی و گروه قیدی تعیییه و تحلیل داده‌یه بر نمونه‌ها و مثال‌هایییبۀ بیستون، به‌عنوان مهم‌ترین و مفصل‌ترین متن فارسی باستان، صورت گرفته است. از تحلیل گروه‌های نحویِ فارسی باستانِ به‌یبۀ بیستون و با توجه به ویژگی تصریفی این زبان چنین استنباط می‌‌های نحوی، هسته تمایل به جایگاه پایانیِ گروه دارد. بنابراین بر اساس بسامد وقوع، شاید بتوان فارسی باستان را، در ساخت‌های بی‌نشان، زبانی هسته‌پایان دانست.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The constituent structure rules of Old Persian in Behistun Inscription

نویسندگان [English]

  • Mohammad Mehdi Esmaaili 1
  • Fatemeh Hasanpur 2
چکیده [English]

The present paper investigates the constituent structure rules of Old Persian in Behistun Inscription. Constituent structure rules have the advantage of determining head and its complement in syntactic phrases such as noun phrase, verb phrase, prepositional phrase and adverbial phrase. Data analysis was performed on the basis of examples and sentences which were derived from Old Persian in Behistun Inscription considered as an important and detailed text. The study of Old Persian data and syntactic constituent analysis revealed that in most syntactic phrases the head has tendency to final position. Therefore, on the basis of occurrence frequency, it is possible to classify Old Persian at unmarked structure, as a head-final language.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Old Persion
  • constituent structure rules
  • head
  • complement

اصل مقاله

فایل پی دی اف را دریافت نمایید

مراجع

تفضلی، احمد. (1376). تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: سخن.
دبیرمقدم، محمد (1387). زبان‌شناسی نظری (پیدایش و تکوین دستور زایشی). تهران: سمت.
رضایی باغ‌بیدی، حسن (1388). تاریخ زبان‌های ایرانی. تهران: مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی.
طبیب‌زاده، امید (1391). دستور زبان فارسی (بر اساس نظریۀ خودگردان در دستور وابستگی). تهران: نشر مرکز.
غلامعلی‌زاده، خسرو (1374). ساخت زبان فارسی. تهران: احیاء کتاب.
لوکوک، پی‌یر (1382). کتیبه‌های هخامنشی. ترجمۀ نازیلا خلخالی. تهران: نشر پژوهش فرزان.
میرعمادی، سید علی (1388). نحو زبان فارسی (بر پایۀ نظریۀ حاکمیت و مرجع‌گزینی). تهران: سمت.

Schmitt, Rüdiger (1991). The Bisitun Inscriptions Of Darius the great.( Old Persian Text). London: School of Oriental and African Studies.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار